Жарық дүниенің жылуы жүзін шарпыған әрбір пенде өмірде бір мамандықты игеріп, сол салада еңбек етіп, еліне пайдасын тигізуді мұрат етеді. Сол бағытта білім алып, шыңдалып, біліктілігін арттырып, бойындағы қабілетін қайрап ұштап, жетістікке жетуге талпынады. Сол кезде ғана еңбек туының жеңісі желбірейді. Еліміздің экономикасының нығаюы, болашағының бекем болуы өз ісінің шебері, яғни білікті мамандардың еншісінде. Сан алуан мамандық иелері бар. Егер білім мен тәжірибе және шығармашылық үйлессе, онда кез келген маман өз саласындағы қажырлы еңбегімен қоғамға тың идея, нәтижелі үлес қоса алады.
      Біздің бүгінгі кейіпкеріміз де экономиканың жетекші күші саналған ауыл шаруашылығы саласын дамытуда өзіндік зор үлесін қосып келе жатқан жан Қазиева Абила Саламатқызы. Ойында тербелген идеяны қағаз бетіне түсіріп, егін өнімдерінің көлемін ұлғайту, қорғау, сапалы өнім алу мақсатында еңбектер жазу арқылы өзі де ғылым әлемінің бір бөлшегіне айналған Абила Саламатқызы 1963 жылы наурыз айының 20 жұлдызында Атырау қаласында қарапайым жұмысшы отбасында дүниеге келді. Төрт түлігінің ноқтасына береке қонған, кең алқапты алып жатқан қасиетті өңірде балалығын өткізіп, адамдарының мейір-шапағаты оттың жалынынан да ыстық өлкенің желімен жарысып өсті. Осы өңірде мектеп табалдырығын аттап, ұлы армандарына да қанат бітірді. 
      Мектепті үздіктер сапында бітірген соң Абила тек ілгері жетелеп, биікке қол бұлғап шақыратын арман жолына түсіп, Алматыға аттанып кете барды. Ақ самайлы Алатаудың етегіндегі әсем қалада өзі секілді талаптың тұлпарын тақымға қысқан өрімдей жастармен танысып, кең байтақ қазақ жерінің түкпір-түкпірінен айнымас достар тапты. Осылайша, үлкен дайындықпен келген талапкер 1981 жылы Алматы қаласындағы Қазақ Қызыл Ту орденді ауыл шаруашылығы институты (қазіргі КазҰАУ) студенті атанды. Көргені мен естігенін ойында зерделей алатын зерек, бастаған ісін аяғына дейін жеткізбей тынбайтын өжет қыз оқу орнының да ғылыми-қоғамдық өмірімен белсене араласып кетті. Білікті маман болып шығу жолында өзінің қанатын қатайтып түрлі іс-шараларға, ғылыми жиындарға қатысып, таңдаған мамандығын меңгеруде оқуды бірінші орынға қоя білді. Студенттік өмірінде институттың халық аспаптар оркестрінде қобыз аспабында ойнап, оқу орнының атағын шығарып, талай жүлделі орын алуына өз үлесін қосты.
      Шалғайдағы елден келсе де ширақтығы, жанындағыларды бір іске үйіріп алып кететін ұйымдастырушылық қабілетімен көзге түсе білген жас Абиланың үлкен өмірге, ғылым әлеміне жолын салып берген оқу орнын үздіктер сапында тәмамдады. Ойы жас, бойы үлкен істерді атқаруға деген құлшыныстарға толы, санада тербелген ғылыми ізденістер мен оқып-білгенін қалай да бір толғамға салып, ауыл шаруашылығы саласына бір көмегімді тигізсем деген жас маманның алғашқы еңбек жолы 1986 жылы Атырау облыстық шегіртке мен саршұнаққа қарсы күресу экспедициясында анықтау және болжау зертханасының агрономы болумен басталды. 
      Сілтей білсең шалып түсетін шалғыдай, бабын таба білсең жер Ана да адамзатқа өз несібесін береді. Жерді жыртып, жеміс егіп, отбасыңды асырау – еңбек, ал сол жердің құнарын зерттеп, қалай да мол өнім алу жолын қарау, талдау, көкөністі зиянды ағзалардан қорғау – үлкен қабілет пен білімділікті, жауапкершілікті, табандылық пен қажырлықты талап ететін мұхиттан да терең ғылым саласы. Біздің кейіпкеріміз Абила Саламатқызының да ұстанғаны осы екінші бағыт еді. Теориялық тұрғыдан толғамы терең болғанымен, ауырлығы қара нардың да белін қайыстырар ғылым жолында нәтижелі жұмыстар жүргізу үшін ізденіс, тәжірибе керек еді. Осы бір тәжірибені кейіпкеріміз жұмыс жасап жүріп алды. «Агрономия» мамандығын игерген ол өзінің білім-білігін көтеріп, үнемі ізденіс үстінде болды. Одан кейінгі ғылымның сүрлеуіне шам алып түскен кездері Х.Досмұхамедов атындағы Атырау мемлекеттік университетінен «6М060700-Биология» мамандығын игеріп шықты. 
      Кез-келген істің орайын тауып, әртүрлі деректерді нақты ғылыми-зерттеумен бекіте білген, қызметкерлер арасында ісінің анықтығы, сөзінің адалдығы, өзгеге деген құрметінің арқасында ұжымдастарының ыстық ықыласына ие болған Абила Саламатқызы қызмет барысында сатылай өрледі. 1986 жылы тамыз айынан 1994 жылдың наурыз айына дейін Атырау облыстық шегіртке мен саршұнаққа қарсы күресу экспедициясында анықтау және болжау зертханасының агрономы, аға агрономы, отряд басшысы жұмыстарын абыроймен атқарды. 1999-2000 жылдары Атырау облыстық өсімдіктерді қорғау басқармасында Токсикологиялық сектор меңгерушісі 2002-2005 жылдары аралығында Атырау облыстық аумақтық басқармасының экономикалық талдау бөлімінде, өсімдіктерді қорғау бөлімінде бас маман, 2005-2008 жылдары астық инспекторы, 2008-2012 жылдары өсімдіктерді қорғау бөлімінде бас маман, ал 2012 жылы 2 сәуірден бастап күні бүгінге дейін ҚР АШМ АӨК МИК Атырау облыстық аумақтық инспекциясының өсімдіктерді қорғау жөніндегі мемлекеттік инспекция бөлімінің басшысы қызметін абыроймен атқарып келеді.
      Тасын түртсең тарихы сөйлейтін қазақ даласы әлі де бір сырын ішіне бүгіп жатқан тылсым әлем. Сол бір түйінді жұмбақтың күрмеуін шешіп, тас бүркеніп жатқан жерді адамзатқа қызмет қылу үшін де зерттеулер, талдаулар керек. Себебі қазақ даласының әрбір тасы танып-білген, дұрыс қолдана білген адамға алтын секілді. Жыл мезгілі, суының тереңдігі және табиғи жабындысына қарай бабына келтіріп қолдана білсең, берекеңді асырып, беделіңді өсіретін қара топырақтың өзі неге тұрады. Алдын ашсаң арқырай жөнелетін тау өзеніндей болып булығып жатқан Атырау даласы үшін ғылыми-зерттеулер керек-ақ. Оның үстіне, жаңарған қоғаммен бірге жайқалып жатқан егіс даласына қатер төндіретін зиянкестердің барын тағы да жоққа шығара алмаймыз. Егістік алқабын табиғат зиянкестерінен қорғаудың өзі бір машақат. Оған да үлкен еңбек, ізденіс керек. Осы бір жылдары салған түйінді мәселенің шешімін тапқан ғалым Абила Саламатқызы еді. 
      Қазиева Абила өсімдік қорғау саласында Атырау өңірінің фитосанитариялық жағдайын бірқалыпты ұстау бағытындағы еңбегі зор. Ресей Федерациясымен шекаралас аймақтарда шегіртке зиянкесінің таралып, одан әрі дамуын болдырмау бағытында көптеген жұмыстар атқара білді. Бүгінгі күннің еншісінен түспей тұрған бұл мәселені қызған кезінде соға біліп, «Үйірлі шегіртке тұқымдастарының Атырау облысындағы өсімдік шаруашылығына тигізер залалы және олармен күресу шаралары» ғылыми тақырыбында магистрлік диссертациясын қорғады. Бұл жұмыс көп жылғы еңбекпен, ізденіспен, уақытпен таласа жазылған үлкен жұмыстың нәтижесі еді. 
      Ғылым – мұхиттан да терең, көктен де зеңгір, көңіл көкжиегі шектелмейтін, қадамын нық басқан адамның шоқтығын биік ететін, бір дәлел үшін мың толғам тәржімаға түсетін, дәйек пен дәлел, үміт пен күдік түсетін өрмекшінің торындай шырмалған әлем. Осы бір шырмаулы әлемнен өзінің ұстанымын дәлелдеп, оның қоғамға, адамзатқа деген пайдасын айқындап, темір етігі тебендей болғанша зерттеуден, ізденуден жалықпайтын ғалым ғана шыға алады. Міне, осындай тасты жарып шыққан қынадай болып, үлкен еңбегінің арқасында ғылыми жұмыстар жазып, қорғап шыққан, ғылыми жетістігі бүгінгі таңда қолданысқа енгізілген, мерейі мен беделі бір ілкім көш алда келе жатқан жан Абила Саламатқызы еді. 
      Кейіпкеріміз өзінің білім-біліктілігін көтеру, жаңарған заманмен бірге дамып, ой көкжиегін кеңейтіп, бұрғысын тартқан бүгінгі заманда көңіл терезесін айнадай таза ұстап келеді. Біліктілігін арттыруда көптеген халықаралық семинарларға, ғылыми конференцияларға қатысты. Ресейдің Астрахань қаласында Международный консультант ФАО, доктор наук, профессор университета Вайрминга (США), тренер А.В.Лачининскийдің «По методам обследования саранчовых и управления саранчовой информацией» курсына қатысса, Ақтөбе қаласында өткізілген тренер Ван дер Валктің «По снижению отрицательных последствий борьбы с саранчой на здоровье человека и окружающую среду» және Щучинск қаласында тренер Тимоти Сандердің «По техникам наземного опрыскивания УМО» оқу-семнарларында тәлім алып, пікір алмасып, тәжірибесімен бөлісті. 2014 жылы ғалым Аталихова Г.Б. екеуі Үндістан мемлекетінің Гоа штатында 10-17 қаңтар аралығында өткізілген «Инновационный менеджмент в эпоху глобализации» ғылыми-конференциясына қатысты.
      Ғылым атты Алатаудың бір шыңына есімін жазып қалдырған Абила Саламатқызының жарық көрген ғылыми еңбектері мен басылымдарына кезек берсек: 
      2013 жылы 24 беттік «Өсімдіктерді зиянкестерден қорғаудың маңызы» (Казиева А.С, Аталихова Г.Б.);
      2014 жылы 92 беттік «Жаңа инновациялық технологиялардың өсімдік қорғау саласында қолданылуы» (Казиева А.С, Аталихова Г.Б.);
      2015 жылы «Үйірлі шегіртке тұқымдастарының Атырау облысындағы өсімдік шаруашылығына тигізер залалы және олармен күресу шаралары» тақырыбында Х.Досмұхамедов атындағы Атырау мемлекеттік университеті Қолжазба құқығындағы Магистрлік диссертациясы;
      2018 жылы «Өсімдік қорғау саласындағы проблемалық мәселелер» атты мақаласы ҚР Ауыл шаруашылығы министрлігі Ғылым департаментінің «Жаршы» ғылыми-теориялық және практикалық журналында жарық көрді. 
      Абила Саламатқызы ғылымдағы еңбегінен бөлек, Қазақстан кәсіподақтар Федерациясы съездінің делегаты, аумақтық инспекцияда кәсіподақ ұйымының төрайымы, 2021 жылдан бастап Оңайбай Көшеков атындағы Атырау агротехникалық колледжінде арнаулы пән оқытушысы қызметін қоса атқарып келеді. Мақсаты – кейінгі жас ұрпақтың бойына өзінің кәсіби біліктілігі мен агрономия саласын дамыту, болашақ агрономдарды білім нәрімен сусындатып, практикалық жұмыстарға жетекшілік ету, болашақта ауыл шаруашылығы саласына сапалы агроном мамандарды даярлау. 
      Қазиева Абила отбасында жолдасы Наукенов Манарбек Тоқтамысұлы екеуі екі ұл, бір қыз тәрбиелеп, ұлды ұяға, қызды қияға ұшырған үлгілі жандар. Олардан тараған немере-жиендерге абзал ата мен ардақты әже.
      Ғылымның туы қай елде биік желбіреп тұрса, сол елдің экономикасы күшті, халқының дені сау, ұрпағы салауатты болмақ. Сол кезде ғана Мәңгілік Елге айналамыз. Қазақ елі аз халық болса да пейілінің кеңдігі жағынан әлемде бірінші орын, жерінің көлемі жағынан тоғызыншы орынды алады. Осынау жерді тұлпарының ауыздығы босамай, тарасы кеңімей, қолынан қамшы мен найзасы түспеген аталарымыз бізге аманаттап кетті. Ұлан-ғайыр атырапты да ұстап, соққан желінен, жайқалған ну орманы, ағашы мен жемісі, тіпті топырағына дейін құнарлы етіп ұстап тұру - бүгінгінің міндеті. Тоқырау жылдары тобығы тайып түскен ауыл шаруашылығы бүгінгі таңда еңсесін қайта тіктеді, басын қайта көтерді, тұғырына қайта қонды. Осынау, тапжылмас тұғырға мәңгілік бекініп қалуға сеп болған адал ұл-қыздарымыз, сала мамандары мен топырақты суырып, өсімдік әлемінен хабар берген жандар – ғалымдар. Сондықтан, халық тарапынан, өзін осы қоғамның бір мүшесі, азаматпын деп ойлайтын жандардың тарапынан оларға айтылар алғыс бөлек, көрсетілер құрмет ерекше, ұсынылатын орын тек қана төр болмақ.
      Ауыл шаруашылығы ғылымының дамуына өзіндік үлесін қосып келе жатқан Абила Саламатқызының деніне саулық, отбасына амандық, жұмысына толағай табыстар тілейміз!