Таңнан тыным таппай еңбектенетін мына тіршілікте түрлі мамандықтар бар. Бірі ақ халатына ардың жүгін артса, бірі ұлт болашағын тәрбиелеген ұстаз, енді бірі күре жолды байланыстырған теміржолшы, төрт түлігін төлдеткен ауыл шаруашылығының маманы және тағы басқа. Тіршіліктегі барлық мамандықтар маңызды, әрқайсысының өзіндік орны бар. Міне, осындай ел экономикасының дамып, алға жүруіне сеп болатын, еліміз тікелей мұхитқа шыға алмағандықтан, ол туралы көп айтыла бермейтін, бірақ Каспий теңізі жағасында абыройлы мамандықтардың бірі болған, ол – кеме механигі (Судомеханик).
      Кеме механигі – кеменің барлық механизмдері мен жүйелерінің үзіліссіз, қауіпсіз және қалыпты жұмысын ұйымдастыру міндеті болып табылатын кеме қатынасының маманы. Ол кеме жабдықтарын үнемді, ақаусыз және қауіпсіз пайдалануға, техникалық қызмет көрсетуге және жөндеуге жауапты. Кеме механигінің негізгі жұмысы – негізгі және қосалқы кеме механизмдерін, жабдықтары мен жүйелерін кезеңді түрде бақылау, оларға техникалық қызмет көрсету, ауысым кезінде олардың үздіксіз жұмысын қамтамасыз ету, бұзылуларды дер кезінде анықтау және жою, жоспарлы және авариялық жөндеу жұмыстарын жүргізу. Жағдай талап етсе, ол дереу кеменің, экипаждың және жолаушылардың қауіпсіздігін қамтамасыз ету шараларын қолданады.Міне, біз білетін кеме механигі маманы деген осы. 
      Өмірге келген әр пенде өзінің орнын табуға, адалынын нан тауып жеуге, қолынан келгенше халқына, еліне қызмет етуге қам жасайды. Осындай, кеме құрылысы, кеме қызметі саласында еңбек еткен Тубаряк Калимоллаұлы 1951 жылдың 18 қазанында қазіргі Атырау облысы, Құрманғазы ауданы (бұрынғы Гурьев облысы, Теңіз ауданы), Утеры ауылында дүниеге келді. Әкесі Утеушев Калимолла Утеушұлы, анасы Бекмуханова Мария Елешқызы еңбегімен елге сыйлы болған еңбек адамдары. Кейіпкеріміз жанұяда 3 қыз, 4 ұлдың үшіншісі. Талай тектілердің табан ізі қалып, талай қыранның қанатын қомдағын сырлы өлке Котяевка ауылында балалығын өткізген ол топырағына қасиет дарыған өлкенің самалымен жарысып өсіп, 1958 жылы білім ордасының табалдырығын да осы құтты мекен Котяев ауылының Н.К.Крупская мектебінде аттады. 
      1962 жылы Кудряшов ауылына көшіп келіп, Кудряшов мектебінде жалғастырды. Мектепті бітірген соң Тубаряк Калимоллаұлының механизаторлыққа деген құштарлығы арта түсіп, 1967 жылы Ганюшкин селосындағы СПТУ-не оқуға түсіп, сельхоз-механизатор мамандығын алып шығады. 
      Тұлғалық тұғырдың алғашқы сатысы мектеп қабырғасында жүргенде балалық арман болып басталады емес пе, кішкентай кезінен «Капитан» болуды армандай білген жас ақыры өзінің білімі, қарым-қабілетінің арқасында арманына қол жеткізеді. 1969 жылы Гурьев теңіз клубында дизель механикасы мамандығы бойынша толық курсты аяқтаған соң, өзінің алғашқы еңбек жолын 1968 жылы Теңіз Судоремонтная Техническая станцияға судомеханник болып жұмысқа тұрумен бастайды. 
      1970-1972 жылдары Кеңес әскері қатарында Моңғолия мемлекетінде азаматтық борышын өтеп келеді. Әскерде де батылдық, жауынгерлігімен көзге түсіп, 1971 жылы 6 тамызда оған сержант әскери атағы беріліп, «Кеңес Армиясының үздігі» төсбелгісімен де марапатталды. 1972 жылы 11 мамыр айында спортты белсенді насихаттағаны, тәртіптілігі, жауынгерлік даярлықтағы жоғары көрсеткіштері және моральдық нормаларды қатаң сақтағаны үшін ІІ дәрежелі «Жауынгер-спортшы» төсбелгісін өр кеудесіне тағынып, абыроймен оралады. 
      1972 жылы әскерден келген соң, сол Гурьев ММС мекемесіне жаңадан толықтырылған земснарядта өзек каналдарын су табынан тазарту жұмыстарында (Машина Милиративная станцияға) «Өзен флотының кеме механигі» болып еңбек жолын жалғастырады. 
      1973 жылы Гурьев теңіз балық шаруашылығы техникумын, радиотелефонист мамандығы бойынша, 1980 жылы «Каспий» Бүкілодақтық Каспий бассейні өндірістік бірлестігінің өзен флотының кеме механиктері курсын және осы жылдары Гурьев қаласында біліктілігін арттыру курстарынан өтіп, үшінші топтағы механизатор қызметін атқаруға құқық беретін Диплом алып, 1997 жылы мамыр айында шағын қайықты басқару құқығына куәлік алды.      1994 жылы Гурьев «ММС – АРНА» ашық акционерлік қоғамы болып өзгертіліп қайта құрылады да, содан 46 жыл бойы осы АО «Арна» мекемеде тұрақты еңбек етіп, ауданның экономикалық-әлеуметтік дамуына, өркендеуіне өзінің елеулі үлесін қоты. 
      Қазақ халқында «Жақсының жақсылығын айт, нұры тасысын» деген аталы сөз бар ғой. Қарақан басының қамын ғана емес, қатарындағылардың барлығының бақуатты болуына тілектес жүрегі таза, жаны жомарт жанның қолы да ашық. Сондықтан болар, оны білетіндер, нағыз азамат ретінде құрметтейді. Мен көмек бердім, демеушілік жасадым деп жатқан ол жоқ. Қолындағысымен бөлісуді көкірегіне құйып өскендіктен де болар, осылай болуы заңды деп қабылдайды. Қайырымдылық дегеніміз елімізге тән дәстүрлердің бірі емес пе?! Әрі ата-бабаларымыз жақын адамдарға жақсылық жасау ұғымын жақсы түсінсе, қазіргі таңда қайырымдылық әрбір азаматтың борышына айналып келеді. Елімізде адамдарға қол ұшын беруге дайын жаны жомарт, қолы ашық азаматтар қатары да баршылық. Өз еңбегінің жемісін ауыл жастарына өнеге етіп көрсету орта буын үшін парыз деп санайтын Тубаряк Калимоллаұлы жастарды демеп, одан әрі жақсы жетістіктерге жетуіне жағдай жасауда да алдына жан салмайтын азаматтың бірі.
      «Еңбек ет те, міндет ет» дейді. Десе де, азаматтығы биік, парасаты терең тұлғалардың елге жасаған еңбегін міндетсінбейтіні анық. Бірақ еңбек еткен ердің ерекшелігі әрдайым жарқырап көрініп тұрады. Сондықтан да атақтың да, құрметтің де болатыны белгілі. Оның жемісті де адал қызметі лайықты бағасын алды деуге болады.       Кеме өндірісі, қызмет көрсету саласындағы еңбек етіп, 2014 жылы 63 жасында зейнеткерлікке шыққан Тубаряк Калимоллаұлы көптеген марапаттарға ие болды. Атап айтар болсақ:
      1998 жылы 7 маусым айында «Кәсіпорынның тиімділігін арттыруға қосқан зор үлесі, жоғары кәсібилігі мен адал еңбегі» үшін Құрмет Грамотасы;
      2023 жылы Атырау облыстық Ардагерлер ұйымы жұмыстарына белсене қатысып, облыстық мәдени, әлеуметтік экономикалық дамуына үлесін қосып және жастарға отансүйгіштік, адамгершілік тәрбие беріп, ізгіліктері үшін Алғыс хатымен марапатталды.
      Зейнеткерлікке шыққан соң да қолын төмен түсірмеген Тубаряк Калимоллаұлы қазіргі таңда Құрманғазы ауданы, Кудряшов ауылдық округі жанындағы жергілікті қоғамдастық және ардагерлер кеңесінің мүшесі қызметін абыроймен атқарып келеді. 

      Ихсанова Рая Лутқызы

      Қоғамда өмір тіршілігіне қажет қызмет түрі көп. Соның бірі – байланыс саласы. Халыққа дер кезінде күнделікті ақпарат-жаңалық жеткізіп, рухани-танымдық, әдеби, әлеуметтік бағыттағы хабар-ошар, ақпар беретін, бірегей сала. Оған телефон торабы байланысын қосыңыз. Қазіргі телефон-ғаламторсыз өмірді елестету мүмкін емес заманда сапалы байланыс желісімен қамтамасыз ету – үлкен жауапкершілікті талап ететін іс. Осындай халық өмірінде маңызды орны бар саланың «жілігін шағып, майын ішкен» майталман шебердің бірі – Ихсанова Рая Лутқызы. 
      Соңғы жылдары қарқынды дамып келе жатқан байланыс саласына өмірінің 41 жылын арнаған Рая Лутқызы 1955 жылдың 5 қаңтарында қазіргі Атырау облысы, Құрманғазы ауданы (бұрынға Гурьев облысы, Теңіз ауданы), Кудряшов ауылында дүниеге келді. Әкесі Ихсанов Лут Хамитұлы мен анасы Ихсанова Мария Темірғалиқызы мал шаруашылығымен айналысып, малмен бірге жазда қырға, күзде аралға көшіп еңбек еткен еңбек адамдары болған. Шаңырағы адал еңбекпен көтерілген отбасында тәлім алған Рая Лутқызы жанұядағы төрт қыз, бір ұлдың екіншісі. Ол балалық шағын әжесінің тәрбиесінде Котяев елді мекеніндегі Батпақ ауылында өткізді. 
      Білім ордасының табалдырығын 1963 жылы Котяев аулынындағы Н.К.Крупская мектебінде аттаған Рая Лутқызы кішкентайынан алғыр болып, сыныптағы белсенді оқушылардың көшін бастады. Ұстаз тапсырмасын екі айтқызбай қағып алатын қағілез қыз білімін одан әрі Зормата ауылындағы ( Жаңаталап ауылдық округі) «Гвардейц» мектебінде жалғастырып, Дәшін ауылындағы Ы.Алтынсарин атындағы орта мектепті бітіріп шығады. 1973-1974 жылдары Гурьев қаласындағы кәсіптік-техникалық училищеге түсіп, ГПТУ-13 «Екінші разрядты химия өнеркәсібі операторы» мамандығын иегеріп шыққан Рая Лутқызы жоғарғы білімді одан әрі жалғастырып, 1975 жылы Алматы қаласындағы электросвязь техникумнын ОН (отделение начальников) мамандығы бойынша тәмамдайды. 
      Өмірге деген құштарлығы басым, біліммен қаруланған жас маманның алғашқы еңбек жолы 1975 жылы Атырау облысы, Ганюшкин ауданындағы Қазпоштада кассир болып басталады. Одан әрі Теңіз ММС аулының байланыс бөлімшесінің меңгерушісі болып тағайындалып, осы жерден байланыс торабының табалдырғын аттаған Рая Лутқызы 2014 жылдың ақпанында зейнеткерлікке шығады. 
      Тамырын тереңгі жіберіп, 100 жыл жасайтын бәйтеректей, осы бір байланыс торабында табаны күректей 41 жыл үздіксіз қызмет етіп, саналы ғұмырын байланыс қызметіне арнады. Адал еңбек ете білсе, қай мамандықтың да шығарар биігі, көтерер төбесі болады. Қарашаның өткір желі өңменіңнен өтіп кететін күз бен аязы бетті қаритын қыста жұмыс істеу үшін де маман иесіне үлкен жүрек керек еді. Жиі құбылатын табиғат, байланыс желілерін жиі тербетіп, қолайсыздықтар туындаған кезде қыстың суығы, жаздың ыстығына қарамай керек құралдарын алып кетіп бара жатты. Дүйім елдің берекесіздігін қашырған байланысты қалпына келтіру үшін уақытпен санаспауың керек. Өйткені, осы баланыс желісінің артында ел тағдыры, адам тағдыры тұр еді. Сондықтан, құйрық басарға уақыт та болмайтын еді. Міне, осылай еңбек ете жүріп, 41 жылын осы баланыс саласына арнағанын өзі де сезбей қалды. Десе де, өкініш жоқ, көкірегінде тек қуаныш мен мақатаныш қана бар. Байланыс саласының тұрақты жұмыс жасап тұруы үшін қам жасаған Рая Лутқызы өзіне артылған сенім үдесінен шыға білді. 41 жыл... Ол дегенің бір адамның ғұмыры ғой. Осынша уақыт бір салада тапжылмай еңбек ету үшін үлкен жауапкершілік, табандылық пен дария тасыса да тобығымен су кешер сабырлылық керек. Мұндай мінез кейіпкеріміздің табиғатынан бар еді. 
      Қашанда қимылы ширақ жүретін, байланыс торабының қоғамдық өміріне белсене араласатын Рая Лутқызы еңбек ете жүріп, өзінің қарым-қабілетінің жоғары екенін басшылыққа сан мәрте дәлелдей білді. Иығына қаншама жүкті артсаң да қара нардай көтеріп кете беретін жан екеніне сендіре білді. Бұл кейіпкереміз үшін үлкен жетістік еді. 
      Өйткені, ата-анасы үнемі «Атаның емес, елдің баласы бол» деген сөзді құлағына құйып отыратын. Әке тәлімін алып өскен перзент үшін бұдан артық бақыт жоқ еді. 
      Әр сабақтың өз қорытындысы болатыны секілді, атқарылған әр еңбектің халық тарапынан, басшылық тарапынан берілетін өзіне лайықты бағасы болады. Қандай қызметте болса да қайрат-жігерін жұмсап еңбек етіп, марапат емес ел игілігі үшін жұмыс істеген Рая Лутқызының еңбегі еленбей қалған жоқ, түрлі марапаттарға ие болды. 
      Атап айтар болсақ:

•       1978 жылы Аудандық «Узел связи» мекемесінің Алғыс хаты;
•       1982 жылы «Жоғары жоспардың орындалғаны үшін» Алғыс хат;
•       1998 жылы Еңбекқорлығы және өз ісіне деген құштарлығы үшін құрмет тақтасына фотосы ілініп, еңбегі алтын әріптермен жазылды; 
•       2000 жылы Байланыс күніне орай Құрмет Грамотасы;
•       2002 жылы Басқару және өндірістік мәселелердің жоғары сапалы шешімдері үшін Алғыс хат;
•       2007 жылдың қаңтар айында “Атырау-Ақпарат” коммуналдық мемлекеттік кәсіпорнынан “Баспасөз-2007” науқанында Құрманғазы аудандық Серпер газетінің таралымын көбейтуге қосқан жанашырлығы үшін Алғыс хат;
•       2019 жылы «Қарттар күні» қарсаңында Кудряшов ауылдық әкімінің Алғыс хаты;
•       2021 жылы Қазақстан Тәуелсіздігіне 30 жыл толуына орай Құрманғазы аудандық мәслихатының Алғыс хатымен марапатталды. 

      Тубаряк Калимоллаұлы мен Рая Лутқызы зейнеткерлікке шығып, Кудряшов ауылдық округінің Жана ауылында бақытты ғұмыр кешуде. Екеуі өмірге Тұрсын, Гаухар, Гүлмира, Ұлболсын есімді төрт ұрпақ әкеліп, оларды оқытып, тәрбиелеп, ел қатарына қосқан бақытты ата-ана. Ұрпақтары арқылы төрт әулеттің құда-құдағиы, 13 жиенінің нағашы ата-әжесі. Жиендері: Айсұлтан, Гамзат, Алихан, Бекхан, Әділ, Адия, Тұрлыхан, Абубакір, Омар, Фатима, Аиша, Айзия, Али. Өздерінің бойларына туа біткен жоғары дәрежелі адамгершілік қасиеттерімен жанұяларына бірлік, жүрген орталары мен ағайындары ортасына үлкен сыйластық орнатқан бақытты жанұя.
      Қызметін абыройлы да адал атқарып, көп жылғы еңбегінің жемісін көріп отырған Тубаряк Калимоллаұлы мен Рая Лутқызына бала-шаға, немерелерінің қызығына тоймай, зейнеті ұзағынан болсын деген ізгі тілегімізді арнаймыз!