Өмірінің бар тынысы туған жерімен біте қайнасқан жан – Тасболатов Қайрат Тасболатұлы. 1940 жылдың шілде айында Сүйіндік ауылындағы Батырбек бөлімшесінде дүниеге келді. Бұл мекеннің әрбір топырағы, әрбір тасы Қайрат ағамыздың өмір жолының куәсі. Өмірге жаңа келген сәби үшін кең жазира дала – алғашқы бесік, ал мөлдір өзендер мен салқын самал – ананың әлдиі іспетті болды.
      Ел азаматы балалық шағын осы өңірде өткізді. Жастайынан еңбектің мәнін ұғып, ауылдың тыныс-тіршілігіне етене араласты. 
      Қайрат ағамыздың өмір жолы қарапайым ауыл тұрғынының тіршілігінен басталып, туған жеріне адал қызмет етумен өрбіді. Сүйіндік ауылы — оның жүрек жылуы мен шынайы жанашырлығын сезінген мекен. Ол тек ауыл шаруашылығымен шектеліп қалмай, жастарға ақылшы, ауылдастарға тірек болды. Ауылдастары оны қарапайымдылығы мен шынайылығы үшін ерекше құрметтеді.
      Қайрат Тасболатұлының ғұмыры тек еңбек пен адалдыққа негізделгендей. Ауылдың әрбір түп бұтасы, егістігі мен жайлауы оның қолының ізі қалған тарихи куәгерлер іспетті. Отбасындағы Тасболат, Мақсот, Ғұбайдолла, Айболат есімді төрт жігіттен қалған жалғыз тұяқ кейіпкеріміз – Қайрат Тасболатұлы.
      1948 жыл Батырбек ауылдық советінің қарапайым Карл Маркс атындағы мектебінің табалдырығында жас Қайраттың алғырлығы, зеректігі байқалып тұрды. Алайда тағдырдың басқа сызығы оны білімнің емес, еңбек майданының күрескері етті. Соғыс қиратқан елдің еңсесін тіктеу үшін саналы ұрпақтың еңбегі қажет еді. Қайрат Тасболатұлының өмірінде дәл осы жылдар оның балалық шақпен ерте қоштасып, азаматтыққа қадам басқан шағы болды.
      Жалғызбасты анасы Ұлсары Елеусінқызының еңбегіне қолғабыс ету – Қайрат үшін борыш еді. Өмірдің қиындығына мойымай, анасына демеу бола жүріп, ол ерте есейді. Балалық шақтағы ойын-тойды еңбекпен алмастырып, ауылдастарының сүйікті ұлына айналды. Әрбір тер тамшысында туған жерге деген адалдық, еліне деген махаббат жатты.
      Жастықтың бір көркем күнінде Қайрат болашақ жары Мақпал Сейтқалиқызын кездестірді. Бұл кездесу оның өміріндегі жаңа тараудың басы болды. Екеуінің махаббаты еңбектің ыстығында шыңдалып, бірін-бірі қолдаған жас отбасы өмірге ерлікпен қадам басты. Өз алдарына отар алып, мал бағып, туған жердің шаруашылығын өркендету үшін аянбай еңбек етті. Бұл олардың өмірлік мақсатына айналды.
    Тасболатова Мақпал Сейітқалиқызы 1942 жылы 18 қаңтарда Орал облысы Орда ауданы, Балқұдық колхозында дүниеге келген.
      Қайрат Тасболатұлының өміріндегі басты белестердің бірі – мал шаруашылығы. Қарапайым еңбекпен басталған бұл жол оның тағдырын танытып, есімін елге әйгілі етті. Таңның атысынан кештің батысына дейін қой бағып, малдың жайын күйттеген күндердің тәтті мұңы әлі есінде. Шаруашылықтың сан түрлі қиындығы оның қайсар мінезін шыңдап, адал еңбегінің арқасында талай мәрте марапатқа ие болды. 1995 жылы зейнетке шыққан кезде артында адал еңбекпен қаланған үлкен із қалды.
      Зейнет жасында да ол бір сәт тыным тапқан жоқ. Жары Мақпал Сейітқалиқызымен бірге кіндік қаны тамған Сүйіндік ауылында ұрпағының ортасында бақытты ғұмыр кешуде. 3 ұл мен 2 қыз бүгінде әрқайсысы өмірден өз жолын тауып, әке-шешесінің абыройын асқақтатуда. Әсіресе, ортаншы ұлы Айсағали Қайратұлы ата дәстүрін жалғастырып, мал шаруашылығында ұзақ жыл еңбек етті. Қазір оның ұлдары Қайсар мен Санжар да ата жолын қуып, жеке шаруашылықтарын дөңгелетіп отыр. Бұл – Қайрат Тасболатұлының еңбегінің өміршеңдігін дәлелдейтін айқын көрініс.
      Ал кіші ұлы Мейрамғали Қайратұлы білім қуып, Алматыдағы Әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінің шығыстану факультетін тәмамдады. Оның еңбек жолы ел қорғау саласымен тығыз байланысты болып, полковник дәрежесіне дейін жетіп, зейнетке шықты. Бүгінде ол отбасымен бірге бақытты өмір сүріп, 2 қыз бен 1 ұлын тәрбиелеп отыр. Қызы Меруерт Әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінде ұстаздық етсе, ұлы Сардар ел алдындағы борышын өтеп, енді білімін жалғастыруда.
      Қайрат Тасболатұлының ғұмыр жолы – әр ұрпақ үшін адал еңбек пен отансүйгіштіктің айқын үлгісі. Ел ағасының маңдай термен өрілген тағдыры, немере-шөберелерінің болашағы үшін жасаған қамы – мәңгі өлмес құндылық. Өмірінің әр белесінде туған жерін көркейтуге үлес қосып, елін сүйген азаматтың есімі әрдайым құрметке лайық.
      Бүгінде немере-шөберелерінің шат күлкісін естігенде, Қайрат Тасболатұлы мен Мақпал Сейітқалиқызының жүректері шаттыққа толады. Бұл – олардың еңбегі мен өмірлік мұраттарының орындалғанының белгісі. Өмірдің сан алуан белестерінде сынға түскен тағдырларымен ерлі-зайыптылар бақытты ғұмыр кешіп, ұрпағына өшпес мұра қалдыруда. Ел азаматының деніне саулық, отбасына амандық тілейміз!