Қазақ ұлты әлемге қаласымен емес, ұлы даласымен танылған. Шыңғысханның жорығы, Қасым ханның қасқа жолы, Есім ханның ескі жолы, әз Тәукенің жеті Жарғысы дегенде дала заңын, дала тіршілігін қазақ халқы айналып кете алмайды. Туған жері, өскен ортасы, атақонысы ұлы дала төсінде бой көтерген ауылда. Мал-жаның аман ба деген көрісу, қауышу, табысу ұлы далада қалыптасып, ұрпақ сабақтастығымен жалғасын тапқан. Дала құлпырған, орман жайқалған, тау бөктері гүлденген, бұлақ сылдырлап өзенге, өзен арнасы бұлқынып теңіз толқынына қосылған. Ұлы Жібек жолы бойында жүздеген ұжымшар, кеңшарда мыңдаған адам ұйымдаса еңбектеніп, даласын малға, қамбасын нанға толтырып, ауызы аққа жарып, кигені көк, мінгені жорға болып, өнері өрлеген, өмірі төрлеген елдің алдыңғы шебінен көрінген. Осының барлығын ұмыту қиянат.
      Тарихқа үңілсек, табан тіреп қарайтын сонау бесжылдықтар тұсындағы еңбек адамдарының тракторының үні, кетпенінің тысыры мен малшы ауылдың берекесін кіргізген, көгіндегі қозысы мен өрiстегі тұяғы көл-көсір байлықтың бастауы болған шопандар, еңбек адамдары қазақ даласында ат төбеліндей ғана шағын топ болған. Олар өздерінің еңбегін ауыл тіршілігіне, ұжымдық еңбекке арнаған. Табиғатпен біте қайнасқан қарекетінде үзіліс болмай, атақ емес, абыройын ойлаған, мадаққа зәру емес, керісінше еңбегінен алған мехнатын еліне, жеріне деген сүйіспеншілігімен, елжандылығымен ұштастыра білген, ұзақ жылдар бойы басшылық қызметтер атқарған Қабдушев Дауренбек Әміржанұлы туралы айтып өтпекшіміз. 
      Саналы ғұмырын ел мүддесіне арнаған Дауренбек Әміржанұлы 1958 жылы 9 ақпанда Щучье ауданы, қазіргі Бурабай, Үлгі-Алған ауылында дүниеге келді. Асқар тау әкесі Қабдушев Әміржан – мамандығы мұғалім. 20 жыл Первомай орта мектебінде директор болып қызмет атқарды. 
      “Қазақстан Республикасының Білім беру ісінің үздігі” медалімен марапатталса, анасы Өзбекқызы Шынар – бастауыш сыныптардың мұғалімі қызметінде болып, екеуі де ұрпақ тәрбиесі жолында қызмет еткен педагогтар.
      Тұяғы тасқа тиген тұлпардың төзімді, қайсар да табанды болып өсетіні секілді, бұғанасы еңбекпен қатайған, ақ көңіл, жан-жағынан жақсылығын аямайтын, ағайынға жанашыр бозбаланы өмір ерте есейтті. Шаруасы шатқаяқтаған ауылдың түтінін түзу ұшыру үшін еңбек ете білді. Үлгі-Алған 8 жылдық мектебінің 7-сыныбын сонда тәмәмдап, әкесінің қызмет бабына қарай ауысуымен Түлкілі 8 жылдық мектебін бітірген соң, қайнаған тіршіліктің қазанына еніп кете береді. 
      1973 жылы Бурабай ауыл шаруашылық техникумына түсіп, 1977 жылы «техник-строитель» мамандығын меңгеріп шыққан жылы анасы Шынар Өзбекқызы өмірден озды. Соған орай әскер борышынан бір жылға отсрочка алып, елдегі Первомай совхозына мастер-строитель болып қызметке орналасады. Одан әрі 1978–1980 жылдары әскери борышын өтеп келген Дауренбек Әміржанұлы 1980 жылы мамыр айында Первомай кеңшарына аға диспетчер болып қабылданады. Бұл сала кеңшардың бар шаруа қожалығының өндірісін күнделікті басқарып және оның нәтижесін қадағалап отыру болатын. Кеңшар бес шаруашылықтан құралды, бәрі де бір-бір кішкентай шаруашылық өңірі болатын. Әрқайсысында 4–5 мың га егіс алқабы, 700–800 бас қара мал, сүт өнімдерін өндіру және мал бордақылау жұмыстары жүргізіліп жатты.
      – Менің міндетім осы ұжымдардың күнделікті жұмыс тәртібін бақылау, керек-жарақтарымен қамтамасыз ету, және күнделікті істелген жұмыстарының есебін алу болатын. Осы қызмет менің болашақта мамандығымды өзгертуге себеп болды. Екінші себеп – ол әкеміздің бауыры Қабдушев Мадат деген інісі болды. Ол кісінің жанында жүріп еңбекті қалай қадірлеп, адал еңбек ету жолдарын үйрендім. Ол кісі елге елеулі, халқына қалаулы азамат болды. Ағамыздың еңбегі жоғары бағаланып, Ленин орденімен және де басқа орден-медальдармен марапатталды. Оған қоса ерекше еңбегінің арқасында 1973 жылы «Москвич-412» автокөлігімен марапатталса, 1983 жылы «Волга» ГАЗ-24 автокөлігіне иегері болды. Мен сол ағамызға еліктеп үлгі алып өстім, – деген Дауренбек Әміржанұлы ауылдың да қоғамдық өміріне белсене араласып, 1983 жылы ауылдық кенес атқару комитетінің төрағасы болып сайланады. 
      Еңбек ете жүріп, білім-біліктілігін көтеруді де естен шығармаған Дауренбек Әміржанұлы 1983–1990 жылдары Көкшетау филиалында (Целиноград ауыл шаруашылық институты) оқып, «Инженер-механик» мамандығын алып шығады. 1986–1995 жылдары Первомай кеңшарында механик, МТМ меңгерушісі және бас инженер қызметін атқарса, 1995 жылы «Синегорье» ЖШС қызметіне шақырту алады. 
      «Синегорье» шаруашылығын өзіммен техникумда оқыған Варкентин Иван Иванович деген азамат басқарды. Сол ұжымда бидай дәнді дақылдарын өңдейтін зауыт салуды ұйғарылып, Дауренбек Әміржанұлы сол жобаның директоры болып тағайындалады. Ұжымның іскерлік қабілетінің арқасында бұл жоба алты ай көлеміндегі мерзімде іске қосылды. Бұл жоба Қазақстан Республикасында бірінші салынды. Осы жылдары «Щучинский элеватор» АҚ, «Жамантұзский элеватор» АҚ директоры, компания директорының орынбасары болып қызмет атқарды. Ұйымдастырушылық қабілеті, тиянақты ісі, үлкен жауапкершілігімен 2004–2005 жылдары «Қызыл ту ұн комбинаты» АҚ директоры, 2006–2010 жылдары «Богви» ЖШС, М.Жұмабаев ауданы бойынша басқарушы директоры, 2011–2018 жылдары құрылыстық компания ауыл шаруашылық ЖШС басқарушы директоры, 2018–2021 жылдары «Талшық Астық агро» ЖШС басқарушы директоры, 2022–2025 жылдары «Babyk Burluk GCK» ЖШС-інде директор болып абыройлы еңбек етіп, құрметті зейнет демалысына шықты.
      Дархан даланың саф ауасымен тыныстап, ғасыр ауысса да ғажайыбын жоймаған өлкенің төсінде төлін жайып жүрген Дауренбек 
Әміржанұлы даланың кеңдігін, жылқы бағып жүріп, тұнық судың өзін кешіп ішетін жылқының тектілігін бойына сіңірді. Әкеден алған тәлімі, анадан бойына сіңген мейірім мен адалдық, бөлім меңгерушісі қызметінде жүргенде де Дауренбек Әміржанұлына дем беріп, қызметтік тапсырмаларды орындауда адалдық танытты. Қыраны көкте қалықтаған дала көрген, өмір көрген кісінің жаны да тазалыққа, мөлдірлікке құмар болады емес пе? Мал соңында жүрсе де азаматтық арын таза ұстап, кісілік келбетін қалыптастырып, адамдық асыл қасиеттерді бойына сіңіре білген кейіпкеріміз, еңбек ете жүріп, өзі де ақыл айтар аға, кеңес сұрар дана, өмірден түйгені мен көргені мол, парасаты Алатаудан да биік тұлғаға айналды. 
      Азамат атына лайық, адами қасиеттерге бай, қым-қуыт өмірде көппен бірге қайнасып, бірге жүрген қарапайым жандар арамызда аз емес. Кімнің кім екенін азаматтың өткен жолы, атқарған еңбегі, қоғамдағы бедел-бедері, отбасындағы адами қасиеттері анықтайтыны рас. Оның жомарттығы, жүрегінің тазалығы, азаматтық өресінің биіктігі, жалпы адамгершілік қасиеті мол. Өзінің қажыр-қайратымен, шыншылдығымен, еңбекқорлығымен талай-талай жандардың алғысын арқалаған осы бір асылтекті азаматты көпшілік қатты сыйлап, құрметтейді.       Қазақтың маңдайына біткен нар тұлға Дауренбек Әміржанұлы отбасында арқа сүйер азамат, асқар тау әке. Жары, білім беру саласында еңбек еткен, жоғары білімді педагог Кабдушева Зауреш Ертихалқызы екеуі үш перзент дүниеге әкеліп, тәрбиелеп өсіріп, құтты орындарына қондырды. 
      Иә, адамның ғұмыр-жасы оның өмір сүрген жылдарының есебімен емес, соның қалдырған өшпес ізімен, халқына сіңірген еңбегімен өлшенетіні белгілі. Тынымсыз еңбек жолы, өнегелі ғұмыры, мол тәжірибесі өзін қадір тұтатын жұртқа тұтастай үлгі болатыны даусыз. Баянды еңбектің, биік адамгершіліктің арқасында ырысқа кенелген азаматтың өрелі істері мен қажымас қайраты, ел деп соққан жүрегінің кеңдігі мен кемеңгерлігі арқасында ел-жұртының ықыласына бөленуде. Міне, осындай елдің ыстық ықыласына бөленген ардақты жан Дауренбек Әміржанұлының деніне саулық, отбасына амандық тілейміз!