Адал еңбек пен отбасылық берекенің мәнін терең түсінген, туған жердің игілігі үшін маңдай терін төккен жандар бар. Олар ел дамуының үнсіз батырлары, ауыл өмірінің арқауы, ұлттың рухани діңгегі. Осындай ұлағатты, өнегелі өмір иелері – Қартабаев Ғабдылмұрат Мүбаракұлы мен жары Бейбіткүл Бекенқажықызы. 
      Бұл қос тағдырдың тоғысуы – еңбек пен мейірімнің, сабыр мен сүйіспеншіліктің жарасымды үйлесімі. Кеңестік дәуірдің еңбек мектебінен өткен Ғабдылмұрат пен өмірін білім мен есепке арнаған Бейбіткүл егемен елмен бірге жаңарып, жаңа заман талабына сай кәсіпкерлік жолын таңдады. Еңбекпен мерейі өсіп, адалдығымен, жомарттығымен ауылдың алғысы мен ыстық ықыласына бөленіп отырған тұлғалар туралы таратып айтсақ.
      Әкесі – Қартабаев Мүбарак Жылқайдарұлы, анасы – Омарқызы Гүлбарам. Екеуі де ауыл шаруашылығының ауыр да абыройлы еңбегін арқалаған жандар еді. Мүбарак Жылқайдарұлы егін мен малдың бабын қатар меңгерген, еңбекқорлығымен елге танылған, қарапайым тірліктің қасиетін терең ұғынған адам болатын. Ал Гүлбарам ана – ауылдағы алтын қолды аналардың бірі, әр таңды еңбекпен бастап, әр кешті дұғамен аяқтайтын кең пейілді жан. Ол үш ұл мен екі қызды дүниеге әкеліп, бәріне мейірім мен тәрбиенің ең асыл үлгісін көрсетті. 
      Ғабдылмұрат сол мейірім мен еңбектің ортасында өсті. Анасының адалдыққа, әкесінің төзім мен тәртіпке баулыған тәлімі оның өмірлік ұстанымына айналды. Сол отбасылық жылылық пен еңбек дәстүрі кейін өз шаруашылығын құрып, елдің игілігі үшін еңбек етуіне рух берді.
      Өз дәуірінің еңбек майданында шыңдалған, өмірдің әр белесін маңдай терімен, табандылығымен бағындырған «Серікболсын» шаруа қожалығының төрағасы Картабаев Ғабдылмұрат Мүбаракұлы 1954 жылдың 9 қыркүйегінде Қытай Халық Республикасы, Шәуешек қаласында дүниеге келді. 
      1962 жылы Михайловка совхозының №2 фермасындағы шағын ғана бастауыш мектептің табалдырығын алғаш аттаған бала Ғабдылмұраттың көкірегінде сол сәттен бастап білімге деген шынайы құштарлық оты тұтанды. Таңғы салқынмен дорбасын асынып, дала арасын кесіп өтетін сол баланың көзінде болашаққа деген үміт пен сенім бар еді. Он жылдықты тәмамдаған 1972 жылы Михайловка орта мектебін ойдағыдай бітіріп, жас жүрекпен үлкен өмірдің есігін ашты.
      Мектептен кейінгі бір жылын Михайловка совхозындағы комсомол жастар бригадасында өткізген Ғабдылмұрат Мүбаракұлы жастықтың жалындаған шағында еңбекке араласып, егіс басында маңдай терін төгіп, ауылдың тыныс-тіршілігін, жердің қасиетін, еңбектің қадірін сол жылдары терең ұғынды. 1973 жылы Семей қаласындағы аң шаруашылығы және тері-былғары техникумына оқуға түсіп, білімнің жаңа белесіне қадам басты. Бұл таңдауы оның еңбекқор табиғатымен үндес, туған жерінің шаруашылық өміріне пайдалы болсам деген азаматтық ұстанымынан туған еді. 1975 жылы техникумды тәмамдаған жас маман өз ауылына білім мен тәжірибесін жұмсауға ниеттеніп, ауыл тіршілігінің дамуына үлес қосуға бет бұрды. 
      Техникумды аяқтаған соң, 1975 жылы Үкіметтің жолдамасымен Гурьев облысына (қазіргі Атырау өңірі) аттанып, сондағы шаруашылық ұйымдарының бірінде «товаровед» – яғни, тауар айналымы мен сауда жүйесін ұйымдастырушы маман ретінде жұмысқа кірісті. Жас та болса, бойындағы ізденімпаздық пен тәртіпке деген құрметі оны ұжым ортасында сыйлы етті. Сауда саласының қыр-сырына қанығып, әр тауардың сапасы мен бағасының арасындағы тепе-теңдікті таба білу – дәлдік пен адалдықты талап ететін іс болатын. 
      Ғабдылмұрат осы істі мінсіз атқарып, еңбек ұжымының сеніміне ие болды. 
      Алайда 1975 жылдың соңында Отан алдындағы қасиетті борыш – әскери қызмет шақыртуы келіп жетті. Ғабдылмұрат Мүбаракұлы 1975–1977 жылдары Кеңес Әскері қатарында Ресейдің Перьм және Свердловск қалаларында стратегиялық бағыттағы ракета қорғаныс бөлімінде қызмет етті. Жауапкершілігі зор әскер қатары оны шыңдады, ерік-жігерін нығайтты, болаттай сабыр мен төзім дарытты.
      Әскерден оралған соң, елге деген сағынышын еңбегімен ақтауға тырысты. 1977 жылдан бастап Қазақстан тұтынушылар одағының Семей қаласында орналасқан облыстық бөлімшесінде жұмыс істе, сауда саласының түрлі бағыттарында еңбек етіп, 1977–1985 жылдары заготовитель (зат дайындаушы) болып еңбек етті. 
      Кеңес дәуірінің қарбалас жылдарында өндіріс пен сауда саласында жинаған тәжірибесі оны өмірдің нағыз мектебінен өткізді. Ал 1990 жылдардың аласапыран тұсында ол елмен бірге жаңа экономикалық бағытқа бет бұрып, жеке кәсіпкерлікке ден қойды. 1998 жылы Семей қаласы, Жаңа Семей ауданының Көкентау ауылдық округінде «Серікболсын» шаруа қожалығын ашып, туған жер топырағында ата кәсібін қайта түлетті. Әкесі мен атасының қолымен ұстап, маңдай терімен ұстаған қара шаңырақтағы мал шаруашылығын қайта жаңғыртып, Ғабдылмұрат Мүбаракұлы ауыл тіршілігіне жаңа тыныс берді. 
      Қожалық алғашқы күннен-ақ ірі қара мен ұсақ мал өсіру бағытында жұмысын бастады. 
      Табын толы сиыр, өрістегі қой-ешкі – бәрі де бір адамның еңбекқор қолынан өріс тапқан бейбіт тірліктің белгісіндей еді. Әр таңы мал қорасынан, әр кеші ауыл шаруашылығының қимыл-қозғалысынан басталып, аяқталатын. Сол бір еңбекпен өрілген күндер оның өмірінің мәніне айналды. 
      Ғабдылмұрат Мүбаракұлы тек өз шаруашылығын өркендетіп қана қоймай, ауылдың да тіршілігіне жан бітірді. Әлеуметтік аз қамтылған отбасыларға көмектесіп, тұрмысы төмен жандарға демеу болды. Әр істі жүрекпен атқарып, қайырымдылықты өмірлік парызына айналдырды.
      Өмір бойы туған жердің игілігі үшін аянбай тер төккен азаматтың еңбегі ел назарынан тыс қалған жоқ. Адал еңбегі мен ауыл шаруашылығын дамытудағы үлесі жоғары бағаланып, ол жылдар бойы түрлі деңгейдегі марапаттарға ие болды. Атап айтар болсақ: 
      •    2020 жылы Ауыл шаруашылығы саласындағы мінсіз жемісті еңбегі, жоғары кәсіпқойлығы және ауылдың қоғамдық өміріне белсене араласқаны үшін Ауыл шаруашылығы қызметкерлері күні қарсаңында Семей қаласының әкімі Е. Сәлімовтің Алғыс хаты; 
      •    2021 жылы Ауыл шаруашылығы өндірісін дамыту, облыстың әлеуметтік-экономикалық дамуына қосқан елеулі үлесі, жемісті еңбегі, жоғарғы кәсіпқойлығы және өңірдің қоғамдық өміріне белсене қатысқаны үшін Қазақстан Республикасының 30 жылдығы қарсаңында Шығыс Қазақстан облысы әкімінің орынбасары Н. Нұрбаевтың Грамотасы; 
      •    2023 жылы Жемісті еңбегі мен кәсібилігі үшін Семей қаласының әкімі Н. Нұрсағатовтың Алғыс хаты; 
      •    2024 жылы 70 жасқа толған мерейтойы қарсаңында қажыр-қайратының арқасында талай абырой биігінен көрініп, ұрпағына үлгі болар абзал жан ретінде таныта білгені үшін ақын Ринат Заитовтың Құттықтау хатымен марапатталды. 
      •    2024 жылы, 70 жас мерейтойы қарсаңында, халқына сіңірген еңбегі мен абыройлы ғұмыры үшін белгілі ақын, қоғам қайраткері Ринат Заитовтан Құттықтау хат алды. Бұл құттықтау – тек жеке құрмет емес, тұтас буынның еңбегін мойындау, елге сіңген адамның рухани беделін дәріптеу болатын. 
      •    2024 жылы Ауыл шаруашылығын дамытуға қосқан үлесі үшін Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрі А.Сапаровың Құрмет грамотасымен марапатталды.
      Қазір зейнеткерлік демалыста жүрсе де, ауыл өміріне араласып, жастарға ақыл-кеңес беріп, ізгіліктің шамшырағы болып отырған Ғабдылмұрат Мүбаракұлының жары, шаңырақтың ішін шаттық, береке нұрымен көмкеріп отырған жан туралы қалам құлашымызды кең сермей айтсақ.
      Өмірін білім мен еңбекке арнаған, өз ісіне берілген, табандылығы мен адалдығы арқылы айналасына өнеге болған жан, қазақ әйеліне тән төзім мен парасаттың, ізденіс пен іскерліктің өзгермес үлгісі бола білген Картабаева Бейбіткүл Бекенқажықызы 1959 жылдың 5 желтоқсанында Павлодар облысы, Май ауданы, Көктөбе ауылында дүниеге келді. 
      Әкесі Бакауов Бекен – мал шаруашылығы саласында ұзақ жылдар бойы адал еңбегімен елге танылған, егін мен төрт түліктің бабын қатар ұстаған еңбек адамы. Өмір бойы туған жердің берекесін еңбегімен еселеп, ауыл тіршілігінің ұйытқысы бола білді. Анасы Апенова Қайныш та ерінің қасында иық тірестіре жүріп, ауыл шаруашылығының ауыр жүгін бірге көтерген, маңдай терімен ұрпағына адал еңбектің дәмін сездірген алтын құрсақты ана. Ол сегіз перзентті дүниеге әкеліп, бәрін мейірім мен парасатқа баулыды. Әр баласына ең алдымен адамдық пен адалдықтың дәнін септі. 
      Бейбіткүл осындай еңбекқор, берекелі отбасында өсіп, ата-анасының өмірлік өнегесін бойына сіңірді. Әкесінің төзімі мен анасының мейірімінен нәр алып, болашаққа нық қадам басты. Сол тәрбие тамыры кейін оның өз өмір жолында да айқын көрініс тапты: қай салада еңбек етсе де, ұқыптылығы мен жауапкершілігімен ерекшеленіп, адал еңбектің абыройын биік ұстады. 
      1967 жылы Жолтөбе сегізжылдық мектебінің табалдырығын аттаған сәттен бастап-ақ Бейбіткүлдің өмірі білім мен еңбектің тоғысқан жолына түсті. Сабаққа деген ынтасы мен зеректігі ұстаздарының назарын ерте аударып, үлгілі оқушы атанды. Мектептің қоғамдық өміріне белсене араласып, жауапкершілігімен ерекшеленді.
      Орта білімін 1975–1977 жылдары Көктебе орта мектебінде жалғастырып, оны ойдағыдай тәмамдады. Мектеп қабырғасында қалыптасқан еңбекқорлық пен ұқыптылық қасиеттері оның болашақ мамандығын таңдауда шешуші рөл атқарды. 1977–1978 жылдары Павлодар қаласындағы бухгалтерлік бір жылдық курсты оқып шығып, кәсіби жолдың алғашқы баспалдағына қадам басты. 
      1978–1981 жылдары «Көктөбе» оқу орталығында бухгалтерлік қызмет атқарып, еңбек өмірінің алғашқы тәжірибесін жинады. Іс қағазын сауатты жүргізіп, есеп-қисаптың тиянақтылығымен көзге түсті. Өз мамандығына деген қызығушылығы оны жоғары біліктілікке жетеледі. 
      1980–1983 жылдары Целиноград қаржы-экономикалық техникумында «Бухгалтерлік есеп» мамандығы бойынша білімін жалғастырып, оны үздік нәтижемен тәмамдады. Бұл кезең Бейбіткүл Бекенқажықызының өміріндегі жаңа белес болды – білім мен тәжірибенің ұштасқан, кәсіби биіктерге жол ашқан жылдар еді.
      Кеңестік дәуірден бастап өмірдің түрлі саласында еңбек етіп, өзіне тән іскерлік қасиетін қалыптастырған ол, ел тәуелсіздік алғаннан кейінгі жаңа дәуірде де уақыт талабына сай бағыт тапты. 1990-жылдардың басында ел нарықтық экономикаға бет бұрғанда, Бейбіткүл Бекенқажықызы мен оның өмірлік серігі жаңа кәсіпкерлік жолына нық қадам басты. Олар 1998 жылы Семей қаласы, Жаңа Семей ауданының Көкентау ауылдық округінде «Серікболсын» шаруа қожалығын ашып, туған жердің топырағында ата кәсіпті қайта жандандырды. 
      Жолдасы екеуі иық тіресе еңбек етіп, қиындықты да, қуанышты да бірге еңсерді. Бірі шаруашылықтың басы-қасында жүрсе, бірі есеп-қисап пен ұйымдастыру ісін реттеп отырды. Сол жарасымды тіршілік олардың өмірінің мәніне айналды. Қазір Бейбіткүл Бекенқажықызы зейнеткер. Бірақ өмірден қол үзген жоқ – ол ұрпақ тәрбиесіне, отбасылық өнегеге, ауылдың қоғамдық өміріне белсене атсалысып келеді. Өмірінің әр белесінде ол адалдық пен еңбекқорлықтың туын биік ұстап, айналасына мейірім мен даналық нұрын шашып жүр. 
      Бейбіткүл Бекенқажықызының өмірінің ең жарқын беттері – отбасы мен ұрпақ тәрбиесіне арналған жылдар. 1982 жылы жүрек қалауымен Қартабаев Ғабдылмұрат Мүбаракұлымен шаңырақ көтеріп, өмірдің ыстық-суығын, қуанышы мен сынағын бірге еңсерген жарасымды жұп атанды. Олар ұл мен қыз сүйіп, бала-шағасының бақыты мен болашағы жолында маңдай терін төгіп, ұрпақ тәрбиесін өмірінің басты мұратына айналдырды.
      Ұлы Қартабаев Алмас – Семей қаласындағы Қазақстан инновациялық университетін «Заңгер» мамандығы бойынша бітіріп шыққан білімді де іскер азамат. Алмас бүгінде ата кәсіптің жалғастырушысы, «Серікболсын» шаруа қожалығында әкесіне қолғанат болып, шаруашылық ісін жаңаша көзқараспен дамытып келеді. Отбасында да берекелі өмір сүріп, жары Араймен бірге медицина саласында халық игілігіне қызмет етіп жүрген өнегелі жұп. Екеуінің отбасында Арунай есімді сүйкімді қыз өсіп келеді – ата-әжесінің көз қуанышы, әулеттің үміті. 2025 жылы отбасын қуанышқа бөлеп Ғабдылмұрат Алпамыс Алмасұлы есімді немересі дүниеге келді.
      Қызы Қартабаева Айгүл – елорда төрінде абыройлы қызмет атқарып жүрген білікті маман. Астана қаласындағы «Мамандандырылған халыққа қызмет көрсету орталығында» бас маман ретінде ел игілігіне қызмет етуде. Жолдасы, жеке кәсіпкер Бейсенов Қанағат екеуі өмірдің мәнін отбасының жылуынан тауып, Асылым мен Аяла есімді екі қыздарын тәрбиелеп отырған бақытты ата-ана.
      Балаларының өмірден өз орнын тауып, ата-ана атына кір келтірмей, елге сыйлы азаматтар қатарына қосылуы – Бейбіткүл мен Ғабдылмұраттың еңбегінің, тәрбиесінің жемісі. Ұл-қыздарының табысы – олардың жүрегін нұрға, өмірін мағынаға бөлеген қуанышы. 
      Бүгінде зейнеткерлік демалыста жүрсе де, Ғабдылмұрат пен Бейбіткүлдің есімі ауыл жұрты арасында құрметпен айтылады. Олар өз ғұмырларын ел еңбегіне, ұрпақ тәрбиесіне, туған жердің игілігіне арнаған адал жандар ретінде үлгі болып қала бермек.