«Адамның ғұмыры – еліне жасаған еңбегімен бағаланады», – дейді көнекөз қариялар. Ал сол еңбек еткен адамның ізі тек егістікпен немесе мекеме қабырғасында ғана емес, ел жүрегінде жатталып, ұрпақ санасында қалса, бұл – нағыз тағдырлы тұлғаның өмірбаянына айналады. Нұрпиисов Заманбек – сондай елге қызмет етудің сан түрлі сатысынан өтіп, еңбекпен елге танылған азамат. Оның балалық шағы, комсомол мен партия кезіндегі күрделі кезеңдер, мемлекеттік қызмет пен кәсіпкерлікті қатар игерген белестері – бәрі де тәуелсіз Қазақстан тарихының тынысымен үндес.
      1950 жылдың 21 сәуірінде Шығыс Қазақстан облысы Марқакөл ауданының табиғаты көркем, суы мөлдір, тауы биік Николаевка ауылында бір сәби дүние есігін ашты. Бұл – Заманбек Нұрпиисовтың жарық өмірге келу сәті еді. Сол жылдар – соғыс зардабы толық тарқамаған, тұрмыс ауыр, бірақ үмітке толы кезең. Ауыл тіршілігі тауға сүйеніп, еңбекпен өркендеген. Әкесі – егіншілік қосынының бригадирі, анасы – колхозшы. Екеуінің де бар арманы – балаларының өмірі өздерінен әлдеқайда жарқын болуы.
      Бала Нұрпиисов Заманбектің бойында еңбекке деген ықылас та, ізденіске деген құмарлық та ерте оянды. Әкесі кешкісін егін басынан оралып, жұмысшыларға басшылық еткен күндерін әңгімелейтін. Ал анасы шекпенге оранып, таңның атысынан кештің батысына дейін егістік пен тұрмыстың бел ортасында жүретін. Сол еңбекке сүйенген өмір салты Заманбектің де жан дүниесіне сіңіп, келешектегі ұстанымының берік негізіне айналды.
      1957 жылы ол Алексеевка ауылындағы орта мектепке барып, 1968 жылы 11 жылдықты аяқтады. Мектеп қабырғасындағы жылдар – оның өмірінде терең із қалдырып, арман-мақсаттарын алғаш өрлеткен кезең болды. Сабақтағы алғырлығы мен тәртіптілігінен бөлек, қоғамдық жұмыстарға да белсене араласатын зерек жас еді. Мұғалімдері оның көшбасшылық қасиетін ерте танып, үнемі түрлі іс-шараларға жұмылдырып отыратын.
      1968 жылы мектеп табалдырығынан енді ғана шыққан бозбаланың ендігі жолы – еңбек алаңы. Сол жылы-ақ жас Нұрпиисов Заманбек кеңес шаруашылығына шопыр болып орналасады. Бұл – бір қарағанда қарапайым көрінетін мамандық болғанымен, сол заман үшін аса жауапты, халыққа қызмет етудің бастау жолы еді. Таңмен таласа тұрып, кеш батқанша ауыл тіршілігінің дөңгелеп жүруіне сеп болатын көлік тізгінінде жүру – нағыз төзімділік пен жауапкершілікті талап ететін шаруа. Ол алғашқы еңбекке араласқан күннен-ақ тәртіптілігімен, ұқыптылығымен көзге түсе бастайды.
      Сол жылдары ол тек көлік тізгіндеген жоқ, өмірдің де тізгінін ұстауды үйренді. Ел ішіндегі тіршілікті көріп, адамдардың қажырлы еңбегіне куә болды, өзі де еңбекпен есейді. Бұл кезең – жас жігіттің мінезін қалыптастырып, болашақтағы ірі істерге дайындаған өмір мектебі іспетті болды.
      1969 жылы оның өмірінде жаңа бір бетбұрыс орын алды. Қоғамдық-саяси өмірге бет бұрып, Бүкілодақтық Лениншіл Коммунистік Жастар Одағының қатарына қосылды. Бұл – сол дәуірдің жастары үшін ең беделді ұйым, маңызды қоғамдық баспалдақтардың бірі болатын. Ұжымшардағы еңбек пен қоғамдық белсенділікті қатар алып жүрген Нұрпиисов Заманбек сол кезден бастап үлкен өмірге, ұлтқа қызмет етуге бет түзеді.
      Сол жылы ол Семей қаласындағы Қазақ ветеринарлық-зоотехникалық институтына оқуға түседі. Бұл шешім кездейсоқ емес еді – ауыл өмірінің өзегі ауыл шаруашылығы, ал оны өркендету үшін білікті маман қажет. Нұрпиисов Заманбек сол қажеттілікті терең сезініп, елге керекті салада білім алуды өзіне мақсат тұтты.
      Семейдегі студенттік жылдар – оның дүниетанымы кеңейіп, ой көкжиегі биіктеген кезеңі болды. Ол оқуға да, қоғамдық жұмысқа да белсенді араласты. Жас маман ретінде ауыл өміріне жаңалық әкелуді армандады. Достары арасында беделді, ұстаздарына сыйлы, болашағынан үлкен үміт күттіретін студенттердің бірі болды.
      Нұрпиисов Заманбек студенттік шағында Семей қаласында еркін күреспен шұғылданған. Бұл кезеңде ол Қазақстанның танымал балуаны Жақсылық Үшкемпіровпен бірге оқу орнында білім алып, жаттығулар мен жарыстарда үзеңгілес болды. Еркін күрестен 1-разрядқа ие болып, спорт шеберлігіне кандидат атанған Заманбек Нұрпиисов өз уақытында спорттық жетістіктерге толы жолды жүріп өтті.      1974 жылы зоотехник мамандығын алып, институтты сәтті аяқтады. Бұл жыл – оның кәсіби өмірінің басы ғана емес, қоғам алдындағы азаматтық борышын атқаруға дайын екенін білдіретін маңызды кезең еді.
      1974 жылдың қыркүйегі. Жас маманның бойындағы жігер мен идеяны байқаған басшылық оны Марқакөл ауданындағы Алексеевка ауылына, комсомол аудандық комитетінің бөлім меңгерушісі ретінде қызметке тағайындайды. Бұл – қарапайым жастар арасынан шыққан, адал еңбекпен танылған жастың қоғамдық жұмыстардағы алғашқы қадамы еді.
      1975 жылдың қазан айында ол Қазақстан Лениншіл Коммунистік Жастар Одағы аудандық комитетінің бірінші хатшысы қызметіне сайланады. Бұл қызмет – тек атақ емес, ел алдындағы үлкен жауапкершілік болатын. Ол кезде комсомол – ауылдағы жастардың жолын ашатын, тәрбиелейтін, бағыт беретін бірден-бір ұйым еді. Нұрпиисов Заманбек сол қызметті үлкен жауапкершілікпен атқарды. Жастардың бос уақытын тиімді өткізуі, ауыл шаруашылығына араласуы, тәрбие мен мәдени шаралардың үйлесімді өтуі – бәрі оның күнделікті назарында болды.
      1979 жылы қарашадан бастап «Марқакөл» кеңес шаруашылығы парткомының хатшысы қызметіне кіріседі. Бұл кезеңде ол партиялық идеология мен шаруашылықтың даму бағытын қатар үйлестіруге тырысты. Ауылдың әлеуметтік жағдайы, еңбек тәртібі, ауыл тұрғындарының күнкөріс деңгейінің бәрі партия қызметкері ретінде оның назарында болды.
      1980 жылы ол Марқакөл аудандық партия комитетінің хатшысы болып тағайындалады. 
      Бұл – бұрынғы комсомол жетекшісінің ел сеніміне ие болғанын білдіретін лауазым еді. Ол бұл қызмет барысында партияның идеологиялық бағытын жүргізумен қатар, халықтың нақты мұқтаждығына назар аударатын бастамаларды қолға алды.
      1982 жылы қоғамдық қызмет жолында тағы бір маңызды белес басталды – Алматы қаласындағы Жоғары партия мектебіне оқуға қабылданды. Бұл оқу орны – сол кездегі ең беделді саяси білім ордасы болатын. Мұнда ол іскерлік, шешендік, ұйымдастырушылық қабілетін шыңдап, партиялық-ұйымдастырушылық ғылымын меңгеріп, ел басқарудың жаңа қырларын таныды.
      1984 жылы Жоғары партия мектебін үздік бағамен бітіріп, Шығыс Қазақстан облыстық партия комитетінің ұйымдастыру-партиялық жұмыс бөлімінің нұсқаушысы қызметіне кірісті. Бұл қызмет оның өмірінде жаңа бір белес болды – тек бір аудан емес, тұтас облыс деңгейіндегі саясат пен басқару жүйесіне араласу. Мұнда да Нұрпиисов Заманбек өзіне тән адалдықпен, шынайылықпен, әділеттілікпен еңбек етті.
      1987 жылы ол Самар ауданына партия комитетінің екінші хатшысы ретінде жіберілді. Бұл кезең – ел өмірінде өзгерістер басталған тұс еді. Жаңа реформалар, қайта құру, халықтың сенімін қайта ояту сияқты міндеттер тұрған шақта, ол шынайы басшылық қасиет көрсете білді.
      1990 жылдың қаңтарында аудандық кеңестің атқару комитетінің төрағасы болып сайланды. Бұл – халық сайлаған, халық мүддесін қорғайтын жауапты лауазым еді. 1991 жылдың сәуіріне дейін осы қызметті абыроймен атқарды. Сол уақытта ел экономикасы мен әлеуметтік жағдайы әлсірей бастағанымен, Нұрпиисов Заманбек өз аймағында тұрақтылықты сақтап қалуға бар күшін салды.
      1991 жыл – тарихтағы ең шешуші кезеңдердің бірі. Кеңес Одағының ыдырауы, жаңа мемлекет – Қазақстан Республикасының жариялануы, саяси-экономикалық жүйенің түбегейлі өзгеруі. Осындай өтпелі кезеңде Заманбек Нұрпиисов те өзінің өмір жолында жаңа бағытқа бет бұрды.
      Сол жылы ол Самар ауданы әкімшілігінің алғашқы құрылымдық өзгерістеріне қатысып, аудандық атқару комитеті төрағасының бірінші орынбасары қызметіне тағайындалды. Жаңа билік, жаңа ереже, жаңа жүйе – бәрі қайта қаралған шақ еді. Ол әкімшілік-аумақтық басқаруда жинақтаған тәжірибесін ел мүддесі үшін жұмсай білді. Бұл кезеңде инфляция шарықтап, халық тұрмысы күрт төмендеді. Бірақ Нұрпиисов Заманбек шегінбеді. Ауыл шаруашылығын және әлеуметтік жағдайды ұстап тұру үшін барлық амалдарды қарастырды.
      Жетпіс жыл бойы қалыптасқан орталықтан басқарылатын жүйе бір сәтте тоқтап, ел өзін-өзі басқаруға үйренуге мәжбүр болды. Ауыл әкімдіктерінде жалақы уақтылы төленбеді, электр жарығы мен отын мәселесі ушығып тұрды. Осындай жағдайда Заманбек Нұрпиисов халықпен жүздесе жүріп, әр отбасының мұңын тыңдап, шешім қабылдауда біржақты билікке емес, қоғаммен ақылдасу тәсіліне жүгінді.
      1997 жылдың сәуірінде Көкпекті ауданы әкімінің орынбасары болып тағайындалды. Бұл – жаңа аймақтағы қызмет арқылы басқа өңірдің әлеуметтік-экономикалық жүйесімен танысуға мүмкіндік беретін кезең еді. Тағы да халықпен тікелей байланыс, тағы да тәжірибе, тағы да жауапкершілік. Алайда бұл уақытта оның бойындағы ізденіс пен ішкі серпіліс жаңа бір арнаға бұрылып, жеке іс бастау туралы ой тудырды.
      1998 жылы мемлекеттік қызметтен өз еркімен шығып, ел ішінде кәсіпкерлікке бет бұрған санаулы қайраткерлердің біріне айналды. Бұл шешім – батыл әрі тәуекелге толы таңдау болатын. Себебі ол кезде кәсіпкерлікке жағдай жасалмаған: не заңнамасы, не нарығы әлі тұрақталмаған шақ еді. Бірақ Заманбек Нұрпиисов елге шынайы көмекті тек мемлекеттік лауазым арқылы ғана емес, нақты еңбек пен өндіріс арқылы да жүзеге асыруға болатынын терең түсінді.
      Жеке іс бастаған Заманбек Нұрпиисовтың алғашқы қадамы – «Нұр» шаруа қожалығын құру болды. Бұл – ел ішіндегі шаруа өміріне, нақты өндіріс пен ауыл шаруашылығына қайта оралу ғана емес, оны жаңа заман талабына сай бейімдеу талпынысы еді. Сол кезде-ақ ол кәсіпкерлік мәдениетті қалыптастырудың, ауылды көтерудің, жұмыс орындарын ашудың ел болашағы үшін қаншалықты маңызды екенін айқын сезінді.
      Ол алғашқы қаржысын несие арқылы алып, ескі нан зауытын сатып алды. Бұл зауыт Кеңес заманынан кейін қаңырап бос тұрған, құрылғылары тозған, жұмыссыз қалған адамдар үмітсіз күйде еді. Бірақ Нұрпиисов Заманбек барын салып, аз уақыт ішінде зауытты қайта іске қосты. Қосымша желілер орнатылып, наубайхана ассортименті кеңейтілді. Ауыл халқы үшін ең маңызды азық – нанның сапасы артты, бағасы тұрақтанып, қолжетімділігі күшейді.
      Келесі үлкен іс – Самар сыра қайнату зауытын қалпына келтіру болды. Бұл зауыт та біраз уақыт бос тұрған, техникасы ұрланған, жабдықтары тозған еді. Алайда Заманбек Нұрпиисов осы қиындықтардың бәрін еңсеріп, зауытқа екінші өмір сыйлады. Сыра мен лимонад өндіретін заманауи технологиялық желі орнатылып, кәсіпорын республика аумағында өнім таратуға мүмкіндік беретін мерзімсіз лицензия алды. Бұл – жай ғана кәсіпкерлік емес, тұтас бір өңірдің өндірістік тынысын қайта тірілту болатын.
      Сол жылдары банктер де бизнеске сенімсіздікпен қараған еді. Бірақ Нұрпиисов Заманбектің ісіне қарап, бір банк сенім артып, қаржылық қолдау көрсетті. Бұл оның тек табысты кәсіпкер ғана емес, сенімді серіктес, нақты нәтиже беретін еңбек адамы екенін дәлелдеді.
      Одан кейінгі бастамаларының бірі – ауыл ортасындағы қаңырап бос тұрған кинотеатрды сатып алу болды. «Заря» кинотеатры – бір кездері ауылдың мәдени тынысы болса, Кеңес заманы аяқталған соң мүлде тоқтап қалған еді. Бұл ғимаратты қалпына келтіріп, қайта жаңғыртып, түрлі мәдени іс-шараларға арналған кеңістікке айналдырды. Халық үшін демалатын, бас қосатын, қуаныш өткізетін залдың қайта оралуы – нағыз халыққа жасаған қызмет еді.
      Бүгінде «Нұр» шаруашылығы – өсімдік және мал шаруашылығын қатар дамытып отырған іргелі кәсіпорын. Заманбек Нұрпиисов бидай, жүгері, күнбағыс сияқты дақылдарды егумен айналысып, заманауи суару технологияларын енгізіп келеді. Бұл технологиялар өнім көлемін арттырып қана қоймай, табиғи ресурсты үнемді пайдалануға да мүмкіндік береді.
      Еңбегінің арқасында талай ауыл тұрғыны тұрақты жұмыспен қамтылды. Жастар ауылдан үдере көшпей, туған жерде еңбек етуге мүмкіндік тапты. Бұл – нағыз әлеуметтік жауапкершілік үлгісі. Жұрт Нұрпиисов Заманбекті басшы, кәсіпкер, қоғам қайраткері ретінде тануы мүмкін. Бірақ ол ең алдымен – отбасының тірегі, шаңырақ иесі, бала-шағасының ардақты әкесі, немерелерінің ақылман атасы.
      Оның өмірлік серігі – Мария Қайдаровна Нұрпиисова. 1950 жылы 14 шілдеде Шығыс 
      Қазақстан облысының Ұлан ауданы Никитинка ауылында дүниеге келген. Жоғары білімді, орыс тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі ретінде бірнеше буын шәкірт тәрбиелеп, бүгінде зейнеткерлікке шыққан абыройлы ұстаз. Екеуі өмірдің ыстығы мен суығына бірге төтеп беріп, бір-біріне тіреу болған жұп. Екеуінің одағынан тараған ұрпақ – бүгінгі елдің үміті.
      Ұлы мен қызы өмірде өз орындарын тауып, түрлі салаларда еңбек етуде. Немере-жиендер – шаңырақтың шуағы. Нұрпиисов Заманбек немерелерін ерекше ықыласпен тәрбиелеп, олардың бойына адалдық пен еңбекқорлықты дарытуға тырысып келеді.
      Ол үшін отбасы – адамның рухани тұғыры. Отбасы – қай жерде жүрсең де, күш пен сенім беретін алтын ұя. Сондықтан ол бар істе де ұрпағына өнеге болуды көздеді. Балалары мен немерелеріне үнемі: «Адал болыңдар, халыққа пайдаң тисін, еңбектен қашпаңдар» деп айтып отырады. Бұл – оның өмірден түйген ұлы сабағы.
      Заманбек Нұрпиисовтың елге сіңірген еңбегі елеусіз қалған жоқ. Ол кеңестік кезеңде де, егемендік жылдары да мемлекеттік марапаттарға ие болды.
      Тың жерлерді игеруге қосқан үлесі үшін «Тыңға 50 жыл» медалімен марапатталды. Бұл марапат сол тарихи кезеңдегі ауыл шаруашылығына қосқан үлесінің айғағы. Еңбек жолындағы адалдығы мен қажыр-қайраты үшін «Еңбек ардагері» медалі де кеудесіне тағылды. Бұл марапат – өмір бойы тынымсыз еңбек еткен адамның ел алдындағы абыройының көрінісі.
      Тәуелсіздік жылдарында өңірдің әлеуметтік-экономикалық дамуына қосқан үлесі үшін ол «Қазақстан Республикасының Тәуелсіздігіне 10 жыл» мерекелік медалімен марапатталды. Бұл тек еңбекке ғана емес, ел тәуелсіздігін нығайтуға қосқан үлестің де бағаланған белгісі.
      Сонымен қатар оның есімі «Шығыс Қазақстанның зияткерлік және іскерлік әлемі» атты энциклопедиялық жинақта аталып, ресми түрде танылды. Бұл – тек бір аймақтың емес, тұтас елдің ақыл-ойы мен іскерлігін танытатын тұлғалар қатарына енудің нышаны.
      Алайда, ең үлкен марапат оның үшін – халықтың шынайы алғысы. Ауылдағы қариялардың ақ батасы, жастардың құрметпен сәлем беруі, бірге істеген адамдардың ризашылығы – бұлар ешбір орденмен өлшенбейтін құрмет. Бұл – елге сіңген ерен еңбектің шынайы жемісі.
      Заманбек Нұрпиисовтың өмірі – тұтас дәуірдің көрінісі. Ол социализмнің даңқты да, дағдарысты да жылдарын көрді. Кеңес Одағының күйреуін, егемен елдің етек-жеңін жинаған шақтарын бастан өткерді. Мемлекеттік қызметтің майталманы да болды, кәсіпкерлікпен де шұғылданды. Бірақ ол ешқашан халықтан алыстап, өз пайдасын күйттеген жан болған жоқ. Керісінше, қай істе де елге қызмет ету – оның басты мұратына айналды.
      Оның өмірлік ұстанымы: «Еңбек – адамды өсіреді. Елге жасаған адал іс – өлмейтін мұра». Ол өмірдің сан тарауынан өткенде де осы қағиданы ұстанып өтті.
      Нұрпиисов Заманбектің болашақ ұрпаққа айтқысы келетін аманаты – еңбек пен білімге адал болу. Ол: «Біреудің маңдай терін көрмей өскен бала – елдің қадірін де білмейді. Ал еңбекпен шыныққан ұрпақ – елдің болашағын берік ұстайды», – дейді. Қазір ол ауыл тіршілігінен алыстамай, күн сайын егістік басын аралап, шаруашылықтың жайын шолып жүретін ардақты азамат.
      Заманбек Нұрпиисов – бір ғана адамның өмірі емес, бүтін бір ұрпақтың елге деген адалдығының көрінісі. Оның тағдыры – таудай төзім мен теңіздей терең тәжірибенің жемісі. Елінің ертеңі үшін тер төгіп, бүгінгі жастарға өнеге боларлық өмір сүрген азаматтың шынайы шежіресі. Оның өмір жолы – болашаққа қалған аманат. Осы тұста Нұрпиисов Заманбектің жанұясына амандық пен бақыт, табыс пен береке, молшылық пен үздіксіз қуаныш тілейміз!