Мамандық – бұл әрбір адамның сүйіп, әрі қуана жасайтын ісі, оның ертеңгі болашағы. Олай болса, әр ұрпақ мамандығын өзі таңдауы және оған әрбір ересектің құрметпен қарауы аса маңызды. Сонымен бірге, мамандық таңдау мемлекет алдындағы үлкен жауапкершілік және әр адамның өміріндегі ең маңызды қадамдардың бірі. Сондай-ақ, адам тағдырының бір бөлігі таңдаған мамандығымен ұштасып та жатады. Барлық адам асқақ арман мен биік мақсатқа қақылы. Осы құқыларына сай әрбірінің өз бағыты, арман қылған бағындырар биігі болады. Ал биік шың адамға оңайлықпен беріспесі анық. Кемеңгер дана Абай атамыздың: «Сенде бір кірпіш дүниеге, тетігін тапта, бар қалан»,-деген қасиетті сөзі, өз мақсаттарымызға жету үшін біздерге зор мүмкіндіктер жолын ашады. Болашақта үлкен мамандық иесі болатынын армандамайтын бала болмайтыны секілді, біздің бүгінгі кейіпкеріміз Алтынбай Шарафадин де өзінің болашақ мамандығын мектеп қабырғасында отряд вожатыйы болып жүріп-ақ таңдап қойыпты. Ұстаз – ең алдымен, оқушы санасына білім нәрін құюшы, ізгілік иесі, өмірлік тәжірибелерді үйретуші тәлімгер, адамгершілікке баулитын тәрбиеші-психолог ретіндегі ерекше тұлға.
      Ұстаз – әрқашан шәкірттеріне бүгінгі алған білімінің ертеңгі күні қажеттілігін сезіндіре алатындай қасиеті бар, мектеп табалдырығын аттаған әрбір жас өреннің болашақтағы көздеген мақсаттарына қол жеткізуіне бағыт бере алатын құдірет иесі. «Жүре шапқанның бәрі жорға, тағаланғанның бәрі тұлпар болмайтыны» секілді, табиғатына ұстаздық тектен дарыған, бала жанарындағы ұшқынды парасат көзімен көре білетін, мамандығына ерекше құрметпен қарайтын жандарымыздың бірі ол - саналы ғұмырын шәкірттерінің бақыт көгіне самғауына арнаған, алтын білекті, жарқын жүректі Алтынбай Шарафадин Алтынбайұлы. 
      Ардақты ұстаз Шарафадин Алтынбайұлы 1950 жылдың қаңтар айының 4-жұлдызында ақбас толқыны жаға ұрып жататын берекелі өңір Қызылорда облысы, Арал ауданы, Ұялы ауылдық кеңесінде дүниеге келді. Ақ сазаны бауырын балдырына жалатқан айдынды теңіздің толқын ұрғылаған жағалауында, бақытты балалығын есіп, жел болса сырлы үн қатқан самалымен жарысып өскен Шарафадин дархан даланың кеңдігі мен пәктігін, мәрттігі мен адалдығын бойына сіңіріп өсті. Бүгінде көлегейлеп қараған жанға сағымға айналған сары даланың төсін тілгілеп, құтты мекенде қайнаудан шыныққан құрыштай, бұғанасы беки түскен Шарафадин мектеп табалдырығын 1961 жылы Тастыдағы «Жыңғылды» бастауыш мектебінде аттап, әкесінің қызмет бабына байланысты, одан кейінгі жылдары Ұялы, Аранды, Қызылқұм мектептерінде оқып, 1967 жылы №96 Бозкөл орта мектебін бітіріп шықты.
      Бала кезден алғыр, ұстазының айтқанын тез қағып алатын зейіні мол, естігенімен түйгенін зерделей алатын пысық әрі өжет болып өскен Шарафадин үй шаруасына да епті болып, бір үйдің арқа сүйер азаматына айналды. Мектепті бітірген соң, 1971 жылы Қызылорда пединститутынан математика мұғалімі мамандығын игеріп, №90 Абай ауылындағы мектептен алғашқы еңбек жолын бастаған жас маман, екінші орынға ығыстырылмайтын Отан алдындағы азаматтық борышын 1971-1972 жылдары Забайкалье өлкесінде өтеп, «Полк күнінде» командирдің «Алғыс Хатымен» марапатталып, елге абыройлы азамат болып оралды. 
      Ұстаз – жан-жақты түсінігі мол, қандай істі болса да тез шешіп, тұжырымдай алатын, ұшқыр ойлы, көреген, батыл Һәм шешен, шындық пен әділдіктің қажымас жақтаушысы, қайратты күрескері. Қай қоғамда да ұстаздық ұлы мамандық саналған. Ұстазға ақ тәж киген патша да, ақ киізге көтерген хан да бас иіп, тағзым еткен. Батыстағы Аристотельден кейін, екінші ұстаз атанған Әбу Насыр Әл-Фараби, ал күллі Шығыс әлемін өзінің данышпандылығымен таңғалдырған «Шығыс ұстазы» атанған Сыма Цян сияқты әлемдегі ұстаздықтың ұлы үлгісін көрсеткен тұлғалар аз емес.
      Осындай, көзге көрінбегенімен салмағы атан түйеге жүк болатын, тек әріп қуып қана қоймай, шәкірттер жүрегіне тәрбие дәнін егіп, адами асыл қасиеттерді балғындардың санасына сіңіре білу сынды үлкен жауапкершілікті арқалап, бала кезден шәкірттерімен жан-тәнімен бір болуды армандаған Шарафадин Алтынбайұлы 1973 жылы №93 Лахалы сегізжылдық мектебінде жұмысты армиядан соң қайта бастап, аз ғана уақыттың ішінде шәкірттерінің сүйікті досына айналып шыға келді. Қолынан іс келетін, өзіне жүктелген міндеттерді ауырсынбайтын қайсар жас қызметте жақсы жақтарымен, білімділігімен көзге түскен оны аудандық партия комитеті, 1978 жылы №104 орта мектепке мұғалім, ізінше директордың оқу жөніндегі орынбасарлығына көтеріп, 1982 жылы Түктібаевтағы №88, 1986 жылы Әйтеке би кентіндегі №234 мектепке директор етіп ауыстырады. 
      Ол кездері білім ордаларының материалдық базалары қайбір мәз еді. Осы кезде де жалындап тұрған жастары екі нәрсенің басын құрап, шаруа жасап бала оқытса, жасы келгендер қолда барын талғажау етіп сабақ беріп жатты. Шарафадин директор болып келген мектептің де жағдайы анау айтқандай мәз емес болатын. Бірақ, жастайынан еңбекқор, бастаған ісін аяқсыз қалдырмайтын, әр ісінен бір жақсылықтың бастамасы байқалып тұратын жас бұл жерде де өзінің қайратын көрсетті. Мектептің жабдықтарын қайта түгендеп, бір түйір талы жоқ мектеп аумағын темір шарбақпен қоршап, орман етіп, ішін гүлге көмкеріп, мектеп радио торабын құрастырып, оқушыларды өз-өзіне басқартып, ата-аналар университетін жандандырып, мектеп спорт алаңындағы жүгіру жолы, волейбол, баскетбол алаңдарына асфальт төсетіп, әскери плац, кедергілі әскери жаттығу жолдары мен жер астынан екі стволды ату тирін жасап, аудан мектептері үлгі алатын кабинеттерді жабдықтатады. Сөйтіп, қазақтың: «Жас келсе іске!»,- деген үмітпен айтылатын сөзін шындықа айналдырып, қыста мұз жастанған мектептің бойына жылу жүгіртіп, көз сүйсінтер орталыққа айналдырған осы Шарафадин Алтынбайұлы болатын.
      Бірақ... Бірақ дейтінің, басшының үдеден шығатын, өз басынан ел бірлігін жоғары қоятын маманды ауданның шаруашылықтарындағы қажетті учаскелерге жіберетін саясатына сай жан-тәнімен жұмыс жасап, енді ғана осы білім ұясын дамытуға ден қойып, мектепті ауыр жағдайдан алып шығып жатқан Шарафадинді Түктібаев кеңшарына партком хатшысы етіп сайлады. «Батырға оңы-солы бірдей» дегендей, қолы тиген істі жандандырып жіберетін ол осылайша партиялық қызметтен де ысылып шығады. 
      Өткен туралы сөз қозғасақ, санадан өшіре алмайтын немесе аттап өтуге болмайтын 1991 жылдары басталған тоқырау алдыңнан көлбеңдеп шыға береді. Мықты деген зауыттардың іргесіне сызат түсіп, мызғымас деген КСРО-ның шаңырағы шайқалып, Одақ соңғы демін алып жатқан кезеңде, ауылдағы елдің тұрмысы да «шықпа жаным,шықпа» деген күйге жетіп еді. Осы кезеңде КСРО тарап, КПСС құлап, мектептердің жағатын көмірі, мұғалімдердің алатын айлығы, оқушылардың киетін киімі, әйелдердің декретіне төлейтін ақша жоқ қым-қуыт кезеңде тағы да халыққа білім беру бөлімінің бастығы болып аудандық партия комитетінің номенклатуралық тізімінде тұрған Шарафадин Алтынбайұлы тағайындалады.
      Сүрінгенге тегіс жер де кедергі болатыны бар емес пе! Мектеп директоры болып, партия қызметінде тәжірибе жинақтаса да бұл қызмет қырықтың қырқасына енді көтеріліп келе жатқан Шарафадин үшін үлкен жауапкершілік еді. Ал кеттік деп бастауға бюджет қалтасында қаржы жоқ, мөлиіп үкіметке қарағаныңмен шекесі шылқып тұрған ол да жоқ. Бір айлыққа қарап отырған бүкіл бір ауданның білім кызметкерлерінің айтпаса да көзінде тұнған сұрақты түйсігімен оқып, жүрегімен сезіне білген ол аудандық білім бөлімінің қоржынында барын барлығымен бөлісіп, елмен бірге болды. «Мә» деп бөліп берер ештеңесі болмаса да, көңілге жамау болар сөздерімен рухтарын көтеріп, ертеңгі күннен үміттерін үзбеуге шақырды. Осылай жүріп, бойына жан біткен үкіметтік бағдарламаларды пайдаланып, әлеуметтік саланы ретке келтіруде түн баласы көз ілмей еңбектеніп, аудандық білім саласын ғылыми ізге бастап, бүгінгі аудан біліміндегі жетістіктердің негізін қалаудың бастамасын жасады. 
      Одан әрі халықтың тұрмыстық жағдайы әлі де мүшкіл кезінде 1995-2005 жылдары табаны күректей 10 жыл аудан әкімнің орынбасары қызметін атқара білген Шарафадин Алтынбайұлы осы қызметпен қоса, 1999-2005 жылдары тұңғыш Президентіміз Ел басы Н.Ә.Назарбаев іргесін қалаған әуелі «Отан-Отчизна», кейін «Нұр Отан» атанған партияның Қазалы аудандық филиалының төрағалығын қоғамдық негізде атқарып, 500 мүшесі бар ұйым құрды. «Қиын істе шыңдалған ерді тыңда»,- деген қазақ даналығының бекерге айтылмағанын осыдан-ақ білуге болады. 
      Мектепке дейінгі мекемелер мен мәдениет ошақтарының, фабрикалар мен зауаттардың есіктерін қара құлып күзетіп, колхоздар мен совхоздар өзара үлес бөлісіп, енді біреулері талғажу іздеп, ала дорбаларын арқалап, базар жағалап кеткенде, қу құлқынның жайын емес, аудан жұртының қамы қабырғасына батқан арда азамат Шарафадин Алтынбайұлы ел тағдырына қатысты экологиялық апат аймағындағы балаларды Алматыдағы «Ақсай» сауықтыру орталығына жіберіп, күрделі оталар жасап, өмірлерін сақтап қалудағы ең қиын кездің өзінде спорт мектебін орталық стадион ғимаратына көшіріп, ауданның спортын бүгінгі жетістіктерге жеткізудің іргесін қалау сияқты т.б маңызды қызметтер атқарды. Жәй атқарып қана қойған жоқ, барын базарлы етіп, ар-намыс, адамдық пен пенделік, абырой мен атақ сынға түскен шақта қарапайымдылық қалпынан айнымай, өзіне жүктелген міндетті адалынан атқара білді. 
      Өндірістен қол үзбей Алматы қыздар пединститутының аспиратурасына түсіп, 2004 жылға дейін осы институттың педагогика кафедрасында профессор Исламия Рамазанқызы Халитованың жетекшілігімен ғылыммен айналысып, «Отбасында ата-ананың бала тәрбиесіне ықпалының педагогикалық шарттары» тақырыбында, институттың ғылыми диссертациялық кеңесінде «Педагогика ғылымдарының кандидаты» дәрежесін қорғап, кеңес мүшелерінің бір ауызды оң бағасын алды. Бұл еңбектің тұжырымдары 2004 жылдан бері Қазалы аудандық білім бөлімінің шешімімен аудан мектептерінің ата-аналар университеттерінде тұрақты түрде пайдаланылып келеді.
      2005-2008 жылдары аудан әкімі аппараты құжаттамалық және кадр бөлімінің меңгерушісі, 2008-2009 жылдары М.Счастнов атындағы №249 қазақ-орыс мектебінің директоры болған Шарафадин Алтынбайұлы 2009-2013 жылдары типтік жобада салынып, жаңадан ашылған №266 мектеп есебінен жабылып қалу қаупі төнген Б.К.Мергенбаев атындағы №226 гимназияны сақтап қалу үшін, осы мектепке директор болу міндеттелініп, қызмет істеп, осы мектептен абыроймен зейнетке шықты.
      Алтынбай Шарафадин тек ұстаз, директор ғана емес, бала тәрбиесінде еңбектер жазып, тәжірибеден өткізген түрлі тақырыпта мақалалар жазып, бұқаралық ақпарат беттерінде жариялаған зерттеуші. Отбасы педагогикасындағы түйіндер төңірегінде халықаралық және республикалық ғылыми педагогикалық журналдар мен газеттерде ондаған мақалалары басылып, «Қазақстан Республикасы ғаламдық мәдениетаралық кеңістікте», «ІІІ-ші мыңжылдықтағы кәсіптік білім беру мәселелері мен болашағы», «Жоғары оқу орындарындағы педагогикалық білімді жетілдіру: бүгіні мен болашағы», ІІ Халықаралық «ХХІ ғасыр ұрпақтары даму тенденциясының неопедагогикалық һәм социокинетикалық парадигмалары» атты тақырыптарда өткен конференцияларға қатысып, оқыған баяндамалары жинаққа енді. Сонымен қатар, бала тәрбиесіне өте бар ынтасымен мән берген, кеудесі шежіре мен нұрға толы ұстаз: «Ерте жастан бастап тәрбиелеу тағылымдары»; «Ата-ана қарым-қатынасының бала тәрбиесіне ықпалы»; «Ата-анаға төрт әңгіме»; «Қандай құтты болар еді ел іші» атты ғылыми-педагогикалық кітаптар мен «Әлім Кішкене баба Есенәліұлы» атты тарихи-тағлымдық, шежірелік эссенің авторы. 
      Ер еңбегімен еңселі, ар-намысымен абыройлы, азаматтығымен ардақты. Еңбек еткен жылдары «Қазақстан Республикасы Тәуелсіздігінің 10 жылдығында» Елбасы Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевтың «Алғыс Хатымен», «ҚР Тәуелсіздігіне 20 жыл», ҚР білім беру ісінің үздігі төсбелгілерінің, Қазақстан Республикасы «Нұр Отан» ХДП-ның, ҚР «Халықаралық қазақ тілі қоғамының», Қазалы ауданы мен Қызылорда облысы әкімдерінің «Құрмет Грамоталарымен» марапатталған Шарафадин Алтынбайұлы ҚР Валеология қоғамдық ғылымдар академиясының мүше-корреспонденті, ҚР Журналистер Одағының мүшесі, Қазалы ауданының «Құрметті Азаматы». 2019 жылдан бері аудан жұртшылығына «Бесікте, құрсақта, әке бойындағы қан тіршілігін тәрбиелеудегі, құпияларды” ағарту тетіктері арқылы жеткізу» мақсатын жүзеге асыру үшін құрылған «ШДАМ» қоғамдық бірлестігінің төрағасы. Қоғамдық бірлестіктің тәрбиелік мәнге ие болған «Тәрбие толғауы» атты гимнінің ноталары да біздің кейіпкеріміздің жүрегін жарып шыққан туындыларының бірі. 
      Нәтиже, істің неден, қалай басталғанына қатысты екен ғой, қашанда! «Төркіні жақынның төсегі жиылмайды», - деген әйелге ғана емес, менің ұққаным, ата-ана бауырында, «шикі өкпе» болып өсетін барша ұрпаққа айтқаны екен ғой, бабаларымыз!
      Бастаудың біріншісі – балада көп жұмсалудан, орындаушылық дағдының қалыптасатыны. Яғни, еңбектің, тәрбиенің құдіретті құралы екендігі! Екінші бастау – ата-анаңның бауырынан «алыста» болып жетілуі. Бұл – қас-қабақ бағып өсудің, ау-жайға қарап іс-әрекет жасауға бейімделудің құралы. Мен осы екі жолдың екеуін де жүріп өттім.
      Осылайша, еңбек арқылы арманшыл болып, отбасыңнан алыста жүріп, сағынып, аңсаумен, бауырмалдықты санаңа сіңіріп ержетесің. Осы сезімдер, менің мұғалімдікке баруыма, тұрмыстары әр қилы отбасыларды саралай білушілікке себепші болды да, бойымда алуан тағдырлы ұрпақтар болашағына алаңдаушылық қасиетті қалыптастырды. Бұл қасиет Макаренконың «Ұстаздық дастан», «Ата-аналар кітабы», Пинттің «Ата-ана, бұл сіздер үшін», өз ата-бабаларымның, ақын-жазушылардың даналық сөздері мен тапқырлықтарын, өлеңдері мен публицистикалық шығармаларын үңіле оқып, ұрпақ пен ұлт тағдырына ойлана қарап, тоқығандарымды болашағымның бағыт-бағдарына айналдыра бастадым. Бұған менің өмірбаяным, жазған ғылыми мақалаларым мен кітаптарым, қорғаған диссертациямның тақырыптары дәлел. Қазір «Тәрбие басы – тал бесік немесе бір өкініш, бір үміт», «Өзім және өзгелер» атты әлеуметтік-тәжірибелік педагогиканың тағылымдарын қазақ еліне жеткізетін еңбектерімді жазып, баспаға әзірлеп жатырмын. Менің өмір жолымды ізгілікті етіп құруға себепші болған: 1982-1991 жылдары Қазалы ауданы партия комитетінің бірінші хатшысы болған Елеу Көшербаевтың білім саласына көзқарасы мен оның өзі жазған «Өндіріс ұйытқысы», «Серпін» атты кітаптары. Және 1997-2003 жылдар аралығында Қазалы ауданының әкімі қызметін атқарған Пұсырманов Болатбек Жүсіпбекұлының кісілігі, жансебілдікпен жұмыс істеуге жетелеген мәдениет қайраткері, режисер-қоюшы Жәдігер Тұрсыновтың адами қалпы мен болмысы, білім саласын басқаруда тәжірибелерін пайдаланған өмірлік ұстаздарым Қазалы ауданының білім бөлімі басшылары болған Әбжали Айбосынов пен Досмайыл Бекішев, облыстық білім басқармасының бастығы, педагогика ғылымдарының докторы, марқұм Әли Мүсілімовтер ғылыммен айналысуыма ғылым докторлары: Бағдат Кәрібозов, Орақ Әлиев, Серік Мақпырұлы, Исламия Рамазанқызы Халитовалар себепші болды, - деп өмірден көргені мен түйгенін үзік сыр етіп қағаз бетіне түсіріп, өміріне өзгерістер енгізіп, жаңа арнаға бұрған, ізгілікке, еңбекке, адамгершілікке бағыттаған ел ағалары мен атпал азаматтарға деген шексіз ризашылығын, қуатты қаламының ұшымен білдірген Шарафадин Алтынбекұлы екі ұл мен үш қыздың әкесі, 16 немеренің атасы.
      Қыста құзар шыңның қаһары тірсегін қалтыратып, жазда күннің ыстық шарпуы қанатын қақтаса да, тек қияда қалықтайтын қырандай, қызметтік жылдары күрделі кезеңге сай келсе де, азаматтығы мен қарапайымдылығынан айырылмаған ардақты тұлға, құрмет төріне көтерілген ұстаз Шарафадин Алтынбайұлының өмірі – кейінгі жастарға үлгі! Шыңға біткен шынарын қорғаған қыраны бар елдің көк туына, тепкісі қатты болса да биіктіктің бағасын білмейтін лашын құстар жолай алмайды. «Ерім бар» деп елі мақтана айтар азаматтар көп болғай!