Байсалды мінезді, көпті көрген, елге сіңірген еңбегі зор парасат иесі Насыреддин Қожырбайұлы жайлы тарқатып әңгімелейтін болсақ, ең алдымен оның адамгершілік қасиеттерін айтуға болады. Жоғары білімді азамат 1975-1980 жылдары әуелі тас қалаушы, бригадир, кейіннен құрылыс шебері болып жұмыс істеді. 1983-1989 жылдары Ералы ауданы Жетібай кентіндегі «Маңғыстау ұлутас» өндірістік бірлестігінде күрделі құрылыс бөлімінің басшысы, бірлестік бас директорының құрылыс жөніндегі орынбасары қызметінде болды. Сондай-ақ Жетібайда салынған Одақтық маңызы бар Ұлу тас өндіру және өңдеу зауыты құрылысының іс тапсырушы міндетін абыроймен атқарды.
      Қожырбаев Насыреддин Қожырбайұлы 1953 жылы 30 қазанда Түрікменстан Республикасы, Ташауыз облысы, Көнеүргенш ауданы, Кірпіш зауыт елді мекенінде қарапайым отбасында дүниеге келді. Отбасы 1965 жылы Түрікменстаннан қазіргі Жетісай ауданына қоныс аударып, 4 жылдан кейін 1969 жылы Сауран айналып, ата қоныс туған жері Маңғыстауға Бейнеуге келді. Білімге құштар жас 1970 жылы №491 Бейнеу темір жол орта мектебін ойдағыдай аяқтады. 1974-1977 жылдары В.И.Ленин атындағы Қазақ политехникалық институтының «өнеркәсіптік азаматтық құрылыс» факультетінде оқып, «инженер-құрылысшы» мамандығын алып шықты. Өз мамандығы бойынша басшылық қызметтер атқарған жас жігіт, өзінің табандылығымен, күні-түні тынбай адал жасаған еңбегімен үлкен Одақтық және әлеуметтік маңызы бар зауыт құрылысын абыроймен пайдалануға тапсырды. Қызмет ете жүріп кейіпкеріміз жоғары білімге қол жеткізді. Яғни, В.И.Ленин атындағы Қазақ политехникалық институтында өнеркәсіптік азаматтық құрылыс мамандығын алып шықты.
      1988 жылы желтоқсан айында зауыттың бірінші кешені, қуаты жылына 50 мың шаршы метр әрлеу плитасын шығару цехын пайдалануға беруге шешім қабылданды. Мемлекеттік актті дайындап жергілікті құзырлы органдардың қолын қойдырып, Алматыдағы салалық министрліктің бас басқармасына рәсімдеуге баруға дайын отырған шақта, аяқ астынан зауыттың екі кешенін де бірге тапсыратын болып, назардан тыс қалған еді. Алайда 29 желтоқсан күні түс қайта бас директор шақырып алып, жоғарыдан бірінші кешенді биыл өткізу керек деген тапсырма алғанын хабарлайды. Жаңа жылға бір күн қалғанда Алматы арқылы Мәскеуге барып КСРО Құрылыс материалдары өнерекәсібі министрлігінің бұйрығымен бекітіп, ауылға қайта оралып үлгеру ақылға сыймайды. Амал жоқ 30 желтоқсан күні таң қылаң бере Алматыға ұшып келеді. Онда бас басқарма басшысы Әнуарбек Дүгішович әуежайдан күтіп алады. Дереу актті рәсімдеп беріп, ұшаққа отырғызып жібереді. Сөйтіп Мәскеу уақытымен сағат түскі 13.30-да ұшақтан түсіп, Министрлікке келеді. Бас басқарманың кабинеті тас жабық, хатшысы болса: "жаңа жылдан кейін келіңіз" - дейді. Амал жоқ "министрдің орынбасарына тіке кіру керек" деп шешті. Арадағы кедергілерге қарамастан, бас-аяғы жарты сағаттың ішінде мемлекеттік актіні рәсімдеп әуежайға қайтады. 31 желтоқсанда таңертең жұмысқа барып, бас директордың үстелінің үстіне қып-қызыл пәпкіні тастай салады... Бар болғаны бір күннің ішінде Насыреддин Қожырбайұлы жас та болса осындай ерлік істі бітіріп келеді.
       Насыреддин Қожырбайұлы өзінің жұмысына әбден берілген, білімді де білікті басшы ғана емес, әр істің бастан-аяқ бітуіне қатты мән беретін азамат ретінде де белгілі. 1989 жылы Жаңаөзен оқиғасының нәтижесінде халықты жұмыспен қамтамасыз ету үшін Үкіметтің 139 қаулысымен өлкеде үш құрылыс басқармасы ашылды. Біріншісі Жетібайда, екіншісі Жаңаөзенде, үшіншісі Форт Шевченкода орналасты. Сол үш Құрылыс құрастыру басқармалардың ҚҚБ-1 басшысы болып тағайындады. 1989-1993 жылдары жаңадан ашылған құрылыс басқармасы тұрғын үй құрылысымен айналысты. Өзінің тіректі базасының жобасын жасақтады, өкінішке орай Кеңес үкіметі құлаған кезеңге тап болған құрылыс мекемелері тарқап тынды. 1993-1998 жылдары Маңғыстау Мұнайгаз бірлестігінің құрылыс мекемесінде, соңынан Ақтаутрансгаз мекемесінде құрылыс бөлімшелерінің басшысы қызметін атқарып, әртүрлі әлеуметтік нысандар, тұрғын үй құрылысын салды. 1998-2000 жылдары Жетібай коммуналдық кәсіпорнының басшы сы қызметін, кейіннен Ералы ауданы әкімінің орынбасары қызметтерін атқарды. 
      Өзінің іскерлігімен, бойына біткен жауапкершілігі, табандылығының арқасында талай елдегі мәселелердің шешілуіне зор ықпал етті. Білікті маман ретінде ол облыстық экономика, өнеркәсіп және сауда басқармасының салааралық үйлестіру және кен қойнауын пайдалану бөлімінің басшысы қызметіне тағайындалды. Арасында құрылыс мекемелерінде әртүрлі басшы қызметтерінде болған ол, 2009-2016 жылдары Маңғыстау облысы әкімдігінің «Жолаушылар көлігі және автомобиль жолдары басқармасына» шақырылып басқарма басшысының орынбасары қызметіне тағайындалды. Осы басқармада қызмет етіп жүрген кезінде туындаған түрлі әлеуметтік мәселелерді шешуге белсене араласып, халық құрметіне ие болды. Осы жылдары салынған Өзен-Түрікменстан мемлекеттік шекарасы темір жол құрылысы, Бейнеу-Шалқар темір жол құрылысы, Атырау-Ақтау-Жаңаөзен автомобиль жолы құрылысы облыс әкімінің салалық басқармасы ретінде осы мекеменің бақылауында болды. Әрі туындаған әртүрлі өзекті мәселелерді шешуге белсене қатысты.
      Елге еткен еңбегі лайықты бағаланып, әртүрлі құрылыс мекемелерінің Алғыс хаттарымен, Мақтау қағаздарымен, мемлекеттік марапаттармен, мерекелік медальдармен, облыс әкімінің Алғыс хаттарымен марапатталды. 
      Насыреддин Қожырбайұлының әкесі Қожырбай ақсақал қазіргі Ақтөбе облысы жеріндегі Ожырай ауылында 1913 жылы туған. Екі ағайынды болған екен. Бір туған інісі Елдесбай сол зұлмат-аштық жылдары қайтыс болған. Атасы Көпжасар, одан арғы атасы Сөлтек те Бұзау-Жеменейлердің ежелгі ата қонысы, Жем өзенінің бойын қоныстанған екен. Сөлтек атасы Маңғыстауға танымал, өте бай-ауқатты адам болған. Ер баласы болмай, үсті-үстіне әйел алып, оның тоғызыншы тоқалынан Көпжасар атасы туады. Көпжасар өте қуатты, батыр тұлғалы ірі кісі болған деседі. Әкесі Сөлтек байдың мал-мүлкі атышулы мешін-тауықта қырылып қалып, әке байлығы балаға дарымай, өз қара күшімен күнін көрген Маңғыстаудағы құдықшылардың бірі болған. "Шыңырау құдыққа түсіп кеткен биені жалғыз өзі көтеріп шығарған" деген аңыз да бар. 
      Насыреддиннің әкесі Қожырбай нағыз бейнеттің адамы болды. Сонау соғыс жылдары тепсе темір үзетін жасында қолхоздың 5 адамның нормасын жалғыз өзі атқаратын қара жұмысшы болған. Соның нәтижесінде оны соғысқа жібермей бронмен ұстап отырған. Өзі әлденеше рет соғысқа сұранса да жібермеген. Балаларына ұлағатты тәрбие беріп, тек жақсылыққа үйретті. Өмір бойы әке тәрбиесінің ізімен жүріп, ақ-адал еңбек етіп, көптің алғысын арқалап, үш қыз, екі бала аман-сау зейнетке шықты.
      -Қайран әкем! Өмірінің соңғы жылдарында «Тым көп жасап кеттім, мені жылатпай балаларымның алдында ала гөр» деп Құдайға құлшылық етіп, тілек тілеуден бір танған емес. Артына үлгілі жол қалдырған, өзі тынбай еңбектенген әкемнің адами қасиеті барлық баласына дарыған. Анам - Оразбибі, көпшілік Оралхан деп атап кеткен екен. Маңғыстау ойында Шопан ата жер асты мешітінде, 1920 жылы көктемде дүниеге келген. Атақты Маңғыстауға белгілі Тобыштың Бабық руынан тараған Бекжан сопының қызы. Нағашым Бекжан сопы Бейнеу маңында Желтауда мешіт ұстап, сопылық қылған, өте білімді адам болған, 12 пәннен сабақ берген. Кейіннен Бабықтың Әжібайынан тарайтын Мыңбай, Селбай ағайындары Шопан ата қорымына шырақшы болуға ұсыныс береді. Шопан ата басында шырақшы болып жүріп бала оқытқан, өзінің екі қызы Бақыт, Оралхан да әкесінен сабақ алып арабша хат танитын дәрежеге жеткен. Кейіннен 1927 жылы қызылдар Маңғыстаудан молда-сопыларды жинағанда Бекжан атамызды да айдап алып кетеді, содан кейін нағашы атамызды ешкім көрмеген. Тек ұзын құлақтан, "жер аударып әкетіп бара жатқанда кемелері бұзылып, қызылдар 30 шақты адамды суға лақтырған" деген қауесет тараған еді. Анам Оралханның шешесі Сәрсенбибі - атақты Әбубәкір кердерінің немере ағайынының қызы болған. Анам Оралқан сол Әбубәкір кердерінің жырларын жатқа айтатын, шежірелерді білетін ескіше сауатты болды. Маған анам «Сен нағашы атаңа тартқансың», деп өлең шығарғаныма қуанып отыратын,- деп еске алады ата-анасын Насыреддин Қожырбайұлы.
      Насыреддин Қожырбайұлы бір әке-шешеден 3 қыз, 2 ұл яғни, 5 ағайынды. Үлкен апасы марқұм Әсем (Меңдігүл) өте іскер кісі болды. Бейнеу орталығында «Айтумыс» атты жеке кәсіпорын ашып, халыққа қызмет етті. Оның кәсіпкерлік саласында ерен еңбегін елеп, облыс әкімдігі жыл сайын әртүрлі марапаттар табыстап отырды. Сол жылдардың бірінде Республикалық ұлттық киім үлгілерін тігуге арналған көрмеге қатысып, бас жүлде алған. Ағасы Мұхамбеткәрім жоғары білімді заңгер, Ішкі істер саласында полковник шеніне дейін көтеріліп, басқарма басшысы қызметінен зейнетке шықты. Қазір атағы бүкіл Қазақстанға мәлім тарихшы, дала академигі деген халық берген лауазымы бар, бірнеше ресми баспадан шыққан тарихи туындылардың авторы. «Шыңғыс қаған - менің ұлы бабам» кітабымен Шыңғыс қағанның қазақ екеніне халықтың көзін жеткізе білген тұлға. Сонымен қатар, атақты публицист, ұлтын жан-тәнімен сүйетін нағыз қазақтың, ана тілінің жанашыры. Жақында Республикалық «Парасат» қоғамдық-саяси демократиялық қозғалысының бір құжатында «Қожырбайұлы Мұхамбеткәрім қаламгер, заңгер, құқық қорғаушы және шежіре-тарихшы, журналист, «Үшнамыс» Қоғамдық бірлестігінің төрағасы, еңбек ардагері, полиция полковнигі» деп жазды. Сәнім, Алтын қарындастары да аудан, облыс көлемінде Әділет саласында, статистика саласында басшылық қызметтерде абыройлы еңбегімен құрметке бөленіп, зейнеткерлік демалысына шықты.
      Насыреддин мырзаның өз отбасы туралы айтар болсақ. Жұбайы – Рыс ханым. Ол 1956 жылы дүниеге келген. Рыс ханым – өте ақкөңіл, адал жар, мейірімді ана, жақсы ене. Өмір жолында ол тігіншілікпен айналысты. Ал зейнетке әскери өрт сөндіру бөлімінен шыққан жайы бар. Кейіпкерлеріміз ғұмыр көшінде 1 ұл, 3 қызды тәрбиелеп өсірді. Қазірде 4 немеренің, 13 жиен немеренің бақытты ата-әжесі. Ұлы Жангелді көлік жүргізушісі болып еңбек етуде. Қызғалдақ қыздары: Гаухар, Гүлназ, Жазира. Үшеуі де жоғары білімді, қазірде өз саласының майталманы болып табысты қызмет етуде. Үлкен қызы Гүлназ бала тәрбиесі мен білімін негізге ала отырып жеке кәсібін ашты. Қазірде 20 шақты адамды жұмыспен қамтып, ел игілігі үшін қызмет атқаруда. Үлкен немересі Естөре Алматы қаласында Халықаралық университетте білім алуда. Одан кейінгі немересі Бекжан атасының жолын қуып Болашақ колледжінде құрылысшы мамандығында оқып жатыр. 
      Насыреддин мырза еңбек жолынан бөлек, шығармашылықпен де айналысады. Яғни, өлең, жыр-шумақтарын шығарады. Жыр-шумақтары ел арасында кеңінен танылған. 
      Тектіден өсіп-өнген ұрпақ бүгінде бір әулет, бір қауым ел. Осындай сара жолды ірі тұлғаларымызды әрдайым елге танытып отыру біздің парызымыз. Жүз жасаңыз, жақсы жан!


      Жетпістің желкесінен сығаладым, 
      Жетпіске маған ұқсап шығар әркім. 
      Аллаға мың рахмет, бақыттымын, 
      Ұзақ ғұмыр жасым да болар бәлкім. 
       
      Артыма қарадым кеп мойын бұрып, 
      Әр адамды жаратқан ерек қылып. 
      Киноның лентасындай көз алдымда, 
      Өткен өмір елес боп, бейне сырғып. 
 
      Жаратқан бес жасымда сана берді, 
      Мен үшін елден ерек дара берді. 
      Жыл артынан жыл өтіп жатқанымен, 
      Қиялым бала кезде қала берді. 
 
      Жеті жаста мектепті аттағанмын, 
      Оған дейін әріпті жаттағанмын. 
      Әр нәрсеге қызығып ойға түйіп, 
      Санама түрлі ойлар қаттағанмын. 
 
      Он жасымда қызықтым кітап оқып, 
      Білгім келген бәрінде ойға тоқып. 
      Балалықтың базарын артқа тастап, 
      Есейіп кеткім келген жатпай қорқып. 
       
      Онбес жаста ат жалын тартып міндім, 
      Қадірін біліп өстім қызыл тілдің. 
      Тас жармаса бас жарар сөз құдіретін, 
      Көңілге тоқи жүріп жүре білдім. 
 
      Өмірге жолдама алып он жетімде, 
      Білімнің бұлағына сусындадым. 
      Ол кезде бәрі тегін қол жетімді, 
      Әр нәрсеге қызықтым, жыр тыңдадым. 
 
      Студент боп қызықты дәурен құрдық, 
      Еңбекте де,оқуда алда тұрдық. 
      Жамандықтан жиреніп, жақсылыққа, 
      Білімге сусындадық, мойын бұрдық. 
 
      Содан келді жиырма бес жалаулатып, 
      Көңіл шіркін шалықтап, алаулатып. 
      Бойдақтықтың дұрыс дәмін татпай жатып, 
      Мойынға ілдік қамыт баяулатып. 
 
      Отызда орда бұздым демегенмен, 
      Ел басқарып, ұжымның басын құрдым. 
      Ертелі кеш уайым, қайғы жемегенмен, 
      Қиындықтан қашпадым бірге тұрдым. 
 
      Тап болдық кеңестің кең заманына, 
      Қарадық әке, шеше қабағына. 
      Иттің басы шоршымай тұрды бірақ, 
      Түссе де саф алтыннан табағыңа. 
 
      Сезбедік коммунизм өткенінде, 
      Әлеуметтік қоғамның көктемін де. 
      Дербестікпен молшылық келер десек, 
      Жемқордың кете бардық бөктерінде. 
 
      Содан кейін қырықта келіп қалды, 
      Тырбыңдадық етем деп жоқтан барды. 
      Күйкі тірлік күйбеңі таусылмайтын, 
      Әбігерге түсіріп әлек салды. 
       
      Содан кейін елуде елеңдедік, 
      Өмірдің бар қызығын көрем дедік. 
      Өмірден алсам, алдым, ал бірақта, 
      Еліме қолда барын берем дедік. 
 
      Жамбастар жер искемей еңбек еттік, 
      Шыңына жетістіктің талай жеттік. 
      Дандайсымай алланың бергеніне, 
      Еңбек еттік, болса да қолда тетік. 
 
      Содан соң алпыс келді алшаң қағып, 
      Еңбегіміз еленіп, медаль тағып. 
      Ә дегенше зейнетке шығып қалдық, 
      Ермегің такси болып, бала бағып. 
       
      Енді міне жетпіс те келіп жетті, 
      Зулап уақыт, асықпай жүрсе нетті. 
      Азайып құрбы, құрдас бара жатыр, 
      Кәрілік мойынұсынып, алған бетті. 
 
      Кісінің ала жібін аттамадым, 
      Жамандықтан жирендім, жақтамадым. 
      Ұят болар, деген сөз ұраным боп, 
      Ділмірсіп жұртты сырттан даттамадым. 
 
      Заманның өзгергенін көрсем деймін, 
      Жастарға білгенімді берсем деймін. 
      Немерем азамат боп ұрпақ сүйіп, 
      Жемісін Ұлы өмірдің терсем деймін.